Oorlog in Israël: onder druk worden de mooiste dingen geboren
Al sinds de jaren ’90 kom ik met grote regelmaat in Israël. Ik had en heb veel connecties met Joden en Arabieren/Palestijnen (ik gebruik het zo, want Palestijnen bestaan officieel niet, het zijn Arabieren). Al die jaren waren er regelmatig schermutselingen, maar niet zo heftig als wat nu gebeurt. Veel bezoeken heb ik afgelegd naar Nabloes, Jenin, Tulkarem en andere plekken in het noorden van Samaria, maar ook veel bezoeken in Gaza, Rafa en kleinere plaatsen daar in de Gazastrook. Tot 2012 ging ik ook met groepen reizigers daar heen, omdat ik wilde dat mensen beide groepen gingen ontmoeten en dat ze Bijbels gezien interessante plekken konden zien.
Dan pas weet je iets te vertellen over leefomstandigheden en hoe mensen denken over bepaalde situaties. Na 2012 kwam ik er niet meer met groepen, maar als individu, maar dat werd steeds moeilijker nadat Hamas steeds meer grip kreeg op de Gazastrook.
Ik heb daar veel met mensen gesproken over hun leven en hun bezorgdheid. Steeds groter werd de werkeloosheid, zeker na de bezetting van Hamas. Voor die tijd konden nog veel Arabieren/Palestijnen werken in Israël en konden ze hun gezin/familie onderhouden.
Veel Palestijnen fluisterden in mijn oor dat ze het liefst wilden dat Israël weer het gezag kreeg over Gaza, dan was er meer rust.
In de christelijke wereld hebben we al snel een oordeel. Je bent voor Israël en dan ben je tegen de Palestijnen of andersom. Maar mensen met een mening links of rechts kennen vaak niet de moeiten waarmee mensen leven.
Zo had ik eens een lezing over mijn boek ‘De God van Abraham, Isaäk én Ishmaël en het merendeel van de toehoorders waren theologen. Er heerste, over het algemeen, een pro-Israël sfeer en dat de Here God nog een plan had/heeft met Ishmaël en zijn nazaten, ‘war nicht im frage’. Al snel bleek dat er een anti-Palestijnse sfeer heerste, maar toen ik vroeg wie wel eens in de Palestijnse gebieden was geweest bleek dat miniem. Ja, een paar waren in Bethlehem en Jericho geweest en daar hield het mee op. Maar werkelijk in gesprek met mensen daar, kwam er niet van. We worden in Nederland beïnvloed door allerlei opinies van mensen, waarbij ik mij afvraag of ze werkelijk bij de bevolking zijn geweest.
De Here God heeft ooit een volkje uitgekozen, het nietigste volkje, daarmee wil Hij de andere volkeren bereiken, Hij werkt vanuit het kleine. Maar de loop van de geschiedenis toont aan dat de volkeren dat niet willen accepteren. Ook in de christelijke wereld is dat zo. Vervangings/vervullingstheologie doet ook in Nederland de ronde. Sluit de Almachtige volkeren uit? Volstrekt niet! Als de Here Jezus uitspreekt dat Hij alleen gekomen is voor de verloren schapen van het huis van Israël, zegt Hij dat in het huis van een Kanaänitische vrouw. De wereld heeft Israël nodig en Israël heeft volgelingen van de Here Jezus nodig die het volk triggeren in het zoeken naar hun Messias!
Onder de Palestijnen kwamen mensen tot geloof omdat zij werden geholpen door zendelingen. Arabische voorgangers zagen en zien JHWH’s plan in en door Israël en juist die voorgangers en hun gelovigen werken weer onder de Arabische bevolking. We hebben er geen idee van hoeveel moslims er vlak na de aanslagen op 11 september 2001 tot geloof in de Here Jezus zijn gekomen (naar schatting honderdduizenden). Ik werkte toen voor Arab World Ministries/Arabische Wereld Zending en onze zendelingen (ongeveer 400) maakten overuren. Overal ontstonden kleine, lokale huisgemeenten. Ook in Mekka! Veel van die gelovigen ontdekten het plan van de Eeuwige in en door Israël heen.
Daar kwamen velen, ook vandaag, voor uit met soms groot gevaar. Ook in Gaza en Nabloes gebeurde dat. Dat was niet makkelijk maar juist deze mensen/gelovigen vormden een bron van uitbreiding van het geloof in de Here Jezus. Toen Hamas in Gaza kwam, werd de druk groter. De laatste jaren is Hamas ook actief in Nabloes, Jenin en Tulkarem en ook daar neemt de druk toe.
Mensen raken geïsoleerd. Vrijheid van meningsuiting is bijna onmogelijk, maar Gods werk gaat door. Arabieren die tot geloof in Jezus zijn gekomen vormen een trigger voor orthodoxe Joden. Gemeenten in Israël groeien. In de Palestijnse gebieden, is dat veel moeilijker, maar op individueel niveau vindt het plaats.
De Nederlandse kerk kan en mag geen partij kiezen. Dat de Eeuwige gekozen heeft voor Israël in plaats van Amerika, Rusland of Nederland, is voor dat volk Israël al moeilijk genoeg. Lees de boeken van Chaim Potok ‘Omzwervingen’ of Werner Keller ‘En zij werden verstrooid onder volkeren’, daar word je niet vrolijk van. Maar, je kan niet de Arabieren en de Palestijnen op één hoop gooien, de hoop van terroristen! Veel mensen zijn daar helemaal niet mee bezig.
Ons gebed is van groot belang: voor Jood en Arabier! De Eeuwige gaat de familie van Abraham herstellen, dat heeft Hij beloofd. Iran de grote natie op de achtergrond speelt in het aardse een afschuwelijke rol door organisaties als Hamas en Hezbollah te steunen, maar de afgelopen tien jaar zijn er nog nooit zoveel Iraniërs tot geloof in Jezus gekomen. Duizenden!
Onder druk worden de mooiste dingen geboren. Laat ons gebed zijn dat veel Arabieren/Palestijnen de Here Jezus gaan zien in dromen en visioenen.
Laten veel Israëli hun Messias gaan zien in en door deze moeilijke tijd. Laten volgelingen van de Here Jezus zich laten zien in hun kerken en gemeenten.
Als we bidden voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122), houd dan in je achterhoofd dat er in Jeruzalem, Joden, Arabieren en buitenlanders wonen. Dus het gebed is universeel.
Israël in de breedste zin van het woord, heeft Jezus de Messias nodig. Dat geldt ook voor Nederland en zeker voor de kerk in Nederland. Geen keuze, maar een wereldgedachte in en door Israël heen.
Jaap Bönker is directeur van Comité Gemeentehulp Israël (CGI). Onlangs sprak hij met Israël-kenner Kees van Velzen in de podcast van Cvandaag over Gods plan met Israël én de Arabieren:
Praatmee