• De profeet Jesaja heeft het vele duizenden jaren terug al gezegd in Jesaja 54:17 “Dat elk wapen dat tegen Israël gesmeed wordt, niets zal uitrichten”.
• Ook in het prachtige verhaal van koningin Ester in de Bijbel, lezen we van Haman, een Jodenhater in het toenmalige Meden en Perzische rijk. De man haatte de Jood Mordekai en sprak daarover met zijn vrouw Zeres. Zijn vrouw was echter wijzer dan hij, zij sprak toen die geweldige woorden: “…als Mordekai uit het zaad der Joden is, dan zult gij niets tegen hem vermogen; integendeel; gij zult voor hem ten val komen…” (lees het in Ester 6: 13,14).

Achter Israëls tegenstanders zit satan, die de totale vernietiging van dit volk op het oog heeft. Maar de God van Israël is de Almachtige, Hij zal Zijn volk niet aan hun lot overlaten.

Maar de Bijbel leert ons hoe het zal aflopen
Als satans bedoeling bijna bereikt is, dan verschijnt aan de hemel het teken van de Zoon des mensen en heeft de wederkomst Jezus plaats op de wolken des hemels, met grote kracht en heerlijkheid, waarbij Hij vergezeld zal worden van de hemelse legerscharen, gehuld in witte klederen en op witte hemelse paarden. Wanneer Christus Zijn voeten zal plaatsen op de Olijfberg, vanwaar Hij eens is opgevaren, zal deze berg, door een enorme aardbeving, (Openbaring 16:17-20; Jesaja 24: 19-20), middendoor splijten en een zeer groot dal vormen, waardoor de Joden kunnen vluchten naar de bergen.

Israël is Gods wonder
Aan het oostelijke deel van de Middellandse Zee ligt een smalle, onbetekenende strook land. In vergelijking met bijvoorbeeld Nederland, heeft het slechts een oppervlakte van ongeveer de helft van ons land. Daarbij komt nog, dat een groot gedeelte bergachtig is en het in het zuiden een woestijn. Daarom is slechts een deel van het land bewoonbaar. Echter, dank zij energieke technieken van bevloeiing van knappe ingenieurs, wordt de woestijn elk jaar iets kleiner en wordt er steeds meer land vruchtbaar en bewoonbaar. In dit land wonen momenteel ongeveer zes miljoen mensen. Dat kleine land is de relatief nog jonge staat Israël, welke in 1948 door een wonder Gods is ontstaan.

In 1948 zouden de Joden feitelijk worden afgemaakt, zo hadden de leiders van alle omringende Arabische landen aangekondigd, toen de staat Israël in 1948 geboren was. De Joden vochten echter terug, en hoe, want ze wisten wat er zou komen als ze zouden verliezen. Ze veroverden wat armzalige strookjes woestijn erbij, want dat gebeurt in oorlogen: grenzen worden aangepast.

Er zijn in 1948 en daarna meer Joden uit Arabische landen gevlucht dan er Arabieren gevlucht zijn uit het gebied dat Israël zou worden. De gevluchte Joden pasten zich in Israël aan, werden deel van een ongekend dynamische samenleving, die inmiddels qua ontwikkeling en welvaart tot de wereldtop behoort. En de Arabische vluchtelingen bleven vluchtelingen, al eenenzeventig jaar, ook in Jordanië, waar zij de meerderheid vormen. Hun verre nakomelingen maken zichzelf wijs dat hun rijkdommen door de Joden zijn gestolen. Maar, die rijkdommen waren er in 1948 gewoon niet. Maar die zijn door de Joden later eigenhandig opgebouwd.

Het feit dat Israël tot de dag van vandaag nog steeds bestaat, ondanks dat men omringd is door vijandige Arabische volkeren, is een nog groter wonder. Zoals ook de hele geschiedenis van Israël van oudsher vol met wonderen is geweest. Israël is ook het enige volk tussen alle andere volken uit het verleden en uit het heden, waarvan de gehele geschiedenis nauwkeurig beschreven werd, tot in de kleinste details, in de Bijbelse profetieën.

God is met dit volk en daarom zal het steeds winnen. Het kan soms fout dreigen te gaan, maar God zal dit volk steeds weer opvangen, zoals een moederadelaar haar jongen opvangt en draagt op haar vleugels. God zegt in Exodus 19:4 tot Israël ‘… ik heb u als op adelaarsvleugels gedragen…’.

Een woestijn komt tot bloei
Voor het jaar 1948 was die kleine strook land niets anders dan een dorre woestijn, waar nauwelijks iets groeide. Nadat de Joden zich daar definitief vestigde en de staat Israël een feit was, begon de verandering. Precies zoals ook de Bijbel het honderden jaren tevoren door de profeet Jesaja voorzegt had. God had Israël in de Bijbel onder andere beloofd, dat ze terug zouden keren naar dit land en dat de dorre woestijn weer zal gaan bloeien. Vandaag zien we deze belofte van God in vervulling gaan. Lees Jesaja 35:1 ‘De woestijn en de dorre plaatsen zullen vrolijk zijn, de wildernis zal zich verheugen en in bloei staan als een roos.’

Waarom gebeuren deze dingen met dit volk? Er rust een belofte van God op dit volk. Niet omdat dit volk beter is dan andere volkeren, zeker niet, maar omdat God Zijn plannen heeft met dit volk, onder andere wil Hij door middel van dit volk de wereld zegenen. Tegen alle verwachtingen van velen tegenstanders in, zien we ook in deze tijd dat de profetieën over Israël vervuld worden. Gelukkig zijn er in toenemende mate christenen, die Gods plan met dit volk herkennen en voor Israël gaan bidden. Maar tegelijk zien we ook de tegenstand en kritiek in de wereld toenemen.

Nederzettingen beleid
Met name richt men zich ‘in deze tijd’ op het nederzettingen beleid van Israël. De Israëlische regering heeft opnieuw besloten (2016), om de bouw van nieuwe nederzettingen in de zogenaamde bezette gebieden, toe te laten. Het is nu eenmaal noodzakelijk voor Israël om woningen te hebben voor de groeiende bevolking en tegelijk is dit een manier om de woestijngrond verder te ontginnen. Het Palestijnse bestaansrecht ligt verankerd in het fictieve verhaal van de verdrijving van hun rijke landgoederen door westerse Joden, en dat verhaal wordt, met de sleutels van het huis in de hand, sinds 1948 van generatie op generatie overgedragen.

Onder invloed van deze Palestijnse propaganda, beschuldigen westerse landen Israël systematisch van het inpikken van Palestijns land, waardoor men gaat twijfelen aan Israëls goede wil om vrede met het Palestijnse volk en haar Arabische buren na te streven. Normaal zou men zich niet druk maken en zou men eerder blij zijn dat Israël het woestijnland wil ontginnen en bewoonbaar maken. Overigens is er geen sprake van het inpikken van land. De grond waarop gebouwd wordt is gewoon aangekocht, onder andere door het Joods Nationaal Fonds of Israël heeft het land in de Zesdaagse Oorlog (1967) op haar Arabische buren veroverd. Laten we daarbij niet vergeten dat niet Israël die oorlog begonnen is, maar haar Arabische buurlanden zelf. Zolang er geen sprake is van een stabiele vrede met deze landen, zal Israël vanwege haar eigen veiligheid, zich nooit volledig terugtrekken uit deze gebieden.

Daarom de (zogenaamde) bezetting van de Westbank, waarvan de echte naam Judea en Samaria luidt, wordt wel door de Palestijnen naar voren geschoven als de Israëlische oerzonde. Maar dat is die niet. De oerzonde is veel eerder de weigering van de Arabische staten om in 1948 de VN-deling van het Britse Mandaatgebied Palestina te aanvaarden. Dat is de kern van de zaak. Alle oorlogen komen daaruit voort.

Maar omdat tegenstanders denken, dat hiermee de vooruitzichten op een zogenaamde tweestatenoplossing met het Palestijnse volk onmogelijk wordt, verzet men zich. Die zogenaamde tweestatenoplossing wordt door de westerse mogendheden algemeen gezien als de sleutel tot vrede in het Midden-Oosten en is ook de uitkomst van de Amerikaanse buitenlandse politiek.

De tweestatenoplossing is echter geen oplossing
Een tweestatenoplossing zal geen echte vrede geven, maar het zal eerder nog sneller tot een escalatie tussen de twee aartsvijanden leiden. Waarom? Omdat de strijd van onder andere de regerende partij van het Palestijnse volk in Gaza, Hamas, helemaal niet gaat om een eigen staat. Het gaat veel meer om de haat tegen het Joodse volk. Men zal niet tevreden zijn met een eigen staat, omdat men feitelijk een eind wil maken aan de staat Israël en het Joodse volk wil verdrijven uit de regio. Hamas heeft het ook klaar en duidelijk in haar handvest staan, dat men de staat Israël en ‘alle Joden’ totaal wil uitroeien. De tekst van het handvest maken één ding zonneklaar: het denken van Hamas is doordrenkt van haat. Haat tegen de Joden (die in de koran als “apen en zwijnen” worden afgeschilderd), maar ook haat tegen gematigde regimes in moslimlanden én haat tegen christenen.

Haat is de oorzaak
Hamas zal daarom beslist niet tevreden zijn met een deel van het land. Dan hebben ze immers nog steeds een welvarende Joodse staat naast zich, waar ze zelfs in veel opzichten nog economisch afhankelijk van zijn. Laat ons niet vergeten dat veel Palestijnen mede door hun hoge bevolkingsgroei, wel verplicht zijn om te gaan werken bij Israëlische ondernemers. Op die manier zal de onvrede blijven groeien. De oorzaak van het probleem ligt in de haat, die al vroeg gezaaid wordt in de harten van de kinderen. Daar ligt de kern van het probleem.

Al jaren is Hamas ook bezig Palestijnse kinderen op te voeden, in het leren haten van Joden, christenen, andere gelovigen en afvalligen van de islam. Kinderen leren al vroeg op school leuzen te roepen als: ‘Dood aan Amerika! Dood aan Israël! Vervloekt zijn de Joden! De overwinning is aan de islam!’ Ze lopen rond met islamitische symbolen en namaakgeweren. Ze worden al jong geleerd dat een martelaar worden, doordat je sneuvelt in een gevecht met Jood of een ongelovige, is het hoogste ideaal voor een moslim.

Deze vorm van negatieve beïnvloeding van kinderen, betekent dat ook uit de nieuwe generatie, nieuwe vijanden voor Israël zullen groeien en de strijd dus ook in de toekomst zal worden voortgezet. En dit is nu precies de bedoeling. Ook de Arabische buurlanden zullen niet rusten voordat ze Israël van de kaart hebben geveegd. Dat moet dus wel op een volgende oorlog uitlopen en die oorlog moet Israël weer winnen. Want de Arabieren kunnen tien oorlogen verliezen, maar de Israëli’s slechts één, want dan is het echt afgelopen met dit volk.

Als Israëli’s de wapens neerleggen, worden ze vernietigd; als de Palestijnen de wapens neerleggen, is er vrede. Maar zonder verzet tegen Israël hebben de Palestijnen geen identiteit, geen utopie, geen mythologie die hun een plek in de geschiedenis geeft.

Haat is als een klein zaadje, wat geplant wordt in de harten van Palestijnse kinderen. Het zal langzaam gaan groeien en als het kind volwassen is, zal het een grote boom geworden zijn, die nauwelijks nog uit te roeien is. Alleen de liefde van Jezus is nog in staat om deze haat om te zetten in liefde. Gelukkig zijn er momenteel ook steeds meer Palestijnse christenen, die in het geheim samen komen en bidden voor hun volk. Een groeiend aantal moslims bekeert zich tot het christendom, maar zij worden wel hevig vervolgd. familieleden en extremistische moslims bedreigen hen.

Henk Herbold is getrouwd met Diny (foto). De evangelist heeft een eigen website. Neem hier een kijkje en lees meer blogs.