We gaan vandaag de berg op. Een zware tocht is het overigens niet. Vergeleken met de berg Sinaï is deze berg een heuvel. De berghelling loopt heel geleidelijk op. Je kunt er goed zitten. Het is op en van de lekkerste plekjes aan het meer van Galilea. Jezus is daar vaak geweest. Ooit heeft hij vlak daarbij 5000 mensen te eten gegeven.

Van Mozes staat geschreven dat hij toen hij van de berg Sinaï kwam, weliswaar geen brood uitdeelde, maar leven brengende woorden.

Leven brengende woorden
In gewone woorden gezegd: woorden die het volk Israël zouden leren wat de bedoeling van het leven op aarde nu eigenlijk is. Verrijkt met deze woorden kan en mag er op aarde geleefd worden naar de bedoeling van de Schepper.

Levenbrengende woorden: Dat zijn woorden waar leven in zit.

Op die berghelling aan het meer van Galilea legde Jezus die woorden opnieuw uit.
De woorden, die op de Sinai en de heuvel aan het meer gesproken zijn, hebben veel met elkaar gemeen. God gaf op de Sinaï zijn wet en Jezus paste in zijn toespraak de wet toe. Hij liet nog duidelijker zien wat God met zijn geboden bedoeld heeft. Zijn toespraak werd voor alle mensen een wegenkaart voor een leven met God. Het leven in Zijn koninkrijk.

Misschien dat daarom de discipelen ook die heuvel aan dat meer ‘de berg’ noemden! De boodschap van de bergen was ten diepste dezelfde. De betekenis van deze heuvel zat hem allerminst in zijn hoogte. Het zat hem in wat er op die heuvel door Jezus was gezegd.

Omdat Jezus de koning was, was zijn toespraak zoiets als een Troonrede. Dit was het openbare begin. Daar op die heuvel in Galilea.

We zijn op zoek naar de principes van het Koninkrijk.
Eigenlijk waren ze toen al in de woestijn te horen.
In de bergrede van Jezus zijn ze nog duidelijker te vinden.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.

Foto: Facebook/Arie van der Veer