Terugkijken: Daniel Online sprak met ex-gedetineerde Virgil: "Je krijgt een stempel"

Misschien sta je op het punt om naar Griekenland te vliegen of ga je met de camper naar Zuid-Frankrijk. Tal van mensen ervaren tijdens hun vakantie ultieme vrijheid. Dat is voor gedetineerden wel anders: zij zitten vast en vakantie is geen optie. Caroline Quaak ging namens Daniel Online, een initiatief van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten, in gesprek met ex-gevangene Virgil en Rien Zwemer van Gevangenenzorg Nederland.
“Mijn naam is Virgil, ik ben 30 jaar oud en ik werk in de steigerbouw. Ik heb in de gevangenis gezeten en zoals jullie zien (Virgil wijst naar een gevangeniscomplex achter zich, red.) is dat bepaald geen pretje. Het ziet er niet zo leuk uit als een mooie villa. Niemand vindt het leuk om in de gevangenis te zitten. We hebben onze fouten gemaakt en daarvan leren we. Gelukkig sta ik nu ‘hier’ en niet meer ‘daar’”, doelt Virgil op zijn vrijlating.
Virgil kwam vast te zitten na het plegen van een overval en werd schuldig bevonden aan afpersing. “Het was dom wat ik gedaan heb. Ik ben met jongens meegegaan waardoor ik uiteindelijk ook medeplichtig was. Inmiddels heb ik mijn straf netjes uitgezeten.”
De ex-gevangene bracht onder meer twee jaar door in de penitentaire inrichting van Krimpen aan den IJssel, één van de grootste inrichtingen van het land. “Het is bepaald geen pretje of een vakantie. Je zit je straf uit en je hoopt dat je daarna een beter mens wordt.”
Tijdens en na zijn verblijf achter de tralies, heeft Virgil veel steun gehad aan Gevangenenzorg Nederland. “Hun hulp zorgde ervoor dat er een grote last van mijn schouders viel. Je wordt serieus genomen, terwijl je meestal als gevangene of ex-gevangene een stempel krijgt. Daardoor kom je ook niet makkelijk aan een baan. Door middel van mijn buddy John is dat wel gelukt. Hij heeft mij voorgesteld aan ondernemers, een goed woordje gedaan en aangetoond dat ik voortaan het betere pad wil bewandelen.”
Rien Zwemer is al enige jaren actief als vrijwilliger voor Gevangenenzorg Nederland. De organisatie houdt zich bezig met alles wat met gedetineerden te maken heeft, bijvoorbeeld het bezoek van familie aan hun geliefden in gevangenissen en Tbs-klinieken.
Zwemer merkt op dat gedetineerden vaak met veroordelen te maken hebben. “Mensen staan zo gauw klaar met hun oordeel. Neem nou een jongen van 16 jaar die een roofoverval pleegt. Dan hoor je: ‘Hoe kan je dat nou doen? Stom’. Je zou maar aan de drugs zitten en verleid worden om dit soort dingen te gaan doen.
De vrijwilliger vertelt daarnaast regelmatig gesprekken te voeren met gedetineerden, ook met geestelijke inhoud. “Wij gaan niet met de Bijbel voorop de gevangenis in. Eerst probeer je contacten te leggen met gedetineerden. Zij vragen dus zelf contact aan waarbij ze vertellen waarom zij dat willen. Er vindt daarna een intakegesprek plaats en het eerste wat wij proberen te doen is, als je met iemand contact hebt, om te kijken wat wij kunnen betekenen.
Wat wij kunnen betekenen, is heel verschillend. Eerst moet je vertrouwen wekken, want zonder vertrouwen komt de gedetineerde die je spreekt niet los. Met een man die wij op dit moment bezoeken, hebben wij hele fijne en diepgaande gesprekken. Ook op geestelijk gebied. Dat is heel fijn. Dat hoeft trouwens niet altijd. Er zitten ook gesprekken tussen over koetjes en kalfjes. Maar meestal probeer je dan toch wat meer de diepte in te gaan en te vragen van: ‘Joh, heb je wel eens gehoord van een Bijbel?'
Als ze daar dan bevestigend op antwoorden, kun je vragen: ‘Heb je daar steun aan en kun je er wat mee? Sommigen zeggen dan van niet, anderen vragen zelfs wat de Bijbel is. Zo ver zijn de mensen soms weg, maar toch kun je dan fijn in gesprek gaan."
Een van de mooiste ontmoetingen die Rien had, was met een gedetineerde die levenslang heeft. “Ik noem hem voor het gemak maar even Edwin. Ik vroeg op een gegeven moment aan hem: ‘Hoe is het met jou?’, want deze jongen heeft levenslang en ik denk dat hij begin 30 is. Uiteindelijk zei hij: ‘Het gaat goed met mij.’ Ik reageerde: ‘Hoe kan je dat nou zeggen? Jouw situatie is uitzichtloos.’ ‘Nee Rien’, antwoordde hij, ‘dan moet je Psalm 67 is lezen.’
Ik wist dat hij een Bijbel in zijn cel had maar niet hoe hij daarmee omging. Hij vertelde dat hij in deze Psalm zijn verlossing in Christus heeft gekregen, waardoor hij kon zeggen: ‘Ik zit hier niet voor niets, maar uiteindelijk is mijn toekomst zeker. Daar heb ik zicht op en daarom kan ik hier ook zijn.’”
Bekijk hieronder de volledige video van Daniel Online terug. Neem voor meer interessante video's een kijkje op hun YouTube-kanaal.
Praatmee