Dassen beter beschermd dan ongeboren kinderen

Dassen leggen treinverkeer stil. Eerst in Friesland, daarna ook op het drukke spoortraject Den Bosch-Eindhoven. Er zijn zoveel tunnels gegraven, dat de spoorrails kan verzakken. En omdat dassen een beschermde status hebben, mogen ze niet zomaar worden verjaagd of verstoord en moet hun leefgebied worden beschermd. En ook elders zorgen dassen voor gevaarlijke situaties. Met gemak zijn tal van andere voorbeelden te noemen. Deze week was ook in het nieuws: twee kleine waterspitsmuizen houden in Alphen de bouw van een hotel tegen.’

En hiertegenover totaal ander nieuws van enkele maanden geleden: ‘De verplichte bedenktijd voor abortus wordt afgeschaft.’

Ik durf de stelling wel aan dat de natuur inmiddels beter wordt beschermd dan ongeboren kinderen. En het is goed dat de natuur wordt beschermd, jazeker. Maar voor ongeboren kinderen is er helemaal geen bescherming. Juist zij zouden moeten worden beschermd. Er is niemand die voor hen opkomt als de aanstaande moeder er vanaf wil.
De baarmoeder is de gevaarlijkste plaats op aarde. Een zwangere moeder, die haar ongeboren kind niet wil hebben, wordt niets in de weg gelegd. De aborteurs staan klaar om het te vermoorden. En tegelijkertijd wordt alles uit de kast getrokken en mag het miljoenen kosten om een paar dassen wel in leven te houden.

Dit is toch verschrikkelijk. Ik pleit er dan ook voor om alle ongeboren kinderen, vanaf het allereerste begin van een zwangerschap, een beschermde status te geven. Prima als een das zo’n status krijgt, maar dan ook elk ongeboren kind.
Waarom leven wij, leef ik, rustig door, terwijl er op dit moment ongeboren kinderen worden gedood? Laten we ons krachtig blijven uitspreken vóór het leven. In de kerk, in de politiek, in de media, in de samenleving, op de plaats die de Heere ons geeft. Elk ongeboren leven dat gered kan worden, is er één. Gaat u mee op de knieën voor alle ongeboren kinderen?

De geest van dood en verderf trekt een spoor van vernieling, lijden en ellende over deze aarde. Het is de geestelijke strijd van de duisternis van de satan tegen het Licht van God. Laten wij blijven wandelen in het Licht van de Heere Jezus, en Zijn leven, vrede, liefde en genade verspreiden.

En ik weet het: veel vaders en moeders worstelen ermee dat ze ooit hun kindje hebben laten aborteren. Misschien ook wel lezers van deze tekst. Wat een wroeging, wat een spijt. Maar er is vergeving als je door genade je zonden belijdt en vertrouwt op de Heere Jezus. Wat een goed werk doen hulpverleners die deze mensen bij de hand nemen, met hen praten, voor hen bidden, hen begeleiden en hun laten zien dat er ook voor hen vergeving en hoop is.

En gelukkig zijn er ook mensen die een luisterend oor hebben voor hen die overwegen hun ongeboren kindje te laten aborteren. Die hen niet veroordelen, maar liefdevol en biddend bij de hand nemen en hulp willen bieden, zodat ze weer (een beetje) hoop krijgen. En misschien wel zoveel hoop dat ze beslissen hun kindje te houden. Bid voor deze hulpverleners, bid voor deze zwangere vrouwen en zwangere meisjes. Kies vóór het Leven!

En ik vraag mij af: Hoelang kan de Heere nog aanzien wat er gebeurt? Ik weet het: Hij is zeer barmhartig en zeer genadig en groot van goedertierenheid, maar Hij is ook heilig en rechtvaardig. Deze vraag kwam sterk op mij af toen ik Psalm 106 las, vers 37 en 38: ‘Bovendien offerden zij hun zonen en hun dochters aan de demonen. Zij vergoten onschuldig bloed, het bloed van hun zonen en dochters. Zij offerden hen aan de afgoden van Kanaän, zodat het land door deze bloedschulden ontheiligd werd’, waarna Gods oordeel over het land en het volk kwam en zij in de handen van heidenvolken werden gegeven.

Ik denk aan die meer dan 30.000 ongeboren kinderen die elk jaar worden geofferd in de abortusklinieken en de ziekenhuizen in ons land. Geofferd aan de demonen (Psalm 106:37). Dat klinkt confronterend, maar aan wie anders? Niet aan God, toch? Onschuldig bloed wordt vergoten. Omdat het kindje ongewenst is, niet past in onze huidige levensstijl, mogelijk niet honderd procent volmaakt is…

Israël offerde kinderen aan de afgod Moloch. Psalm 106 schrijft daarover. Volgens ex-satanist Zachary King zien satanisten abortus als het brengen van een ritueel offer aan de satan.
Toen ik hierover nadacht, raakte het mij diep. Ons land wordt ontheiligd door een steeds groter wordende bloedschuld (Psalm 106:38). Vers 40 zegt dat daarom de toorn van de Heere ontbrandde tegen Zijn volk.

Beseffen we nog wel de heiligheid van onze God? Beseffen we dat er sinds de invoering van de abortuswet in ons land in 1981 al meer dan 1,1 miljoen (!) kinderen in de moederschoot zijn gedood? Meer dan één miljoen! Alleen al in Nederland.
De stemmetjes van het bloed van de geaborteerde kinderen roepen tot God in de hemel (Genesis 4:10). In dat vers gaat het over de stem van het bloed van de door Kaïn gedode Abel, maar het maakt niet uit of iemand 3 maanden jong of 30 jaar oud is op het moment van de moord. De stem van het bloed roept tot God in de hemel.

Wat klinken er dan veel stemmen in de hemel. Het raakt ons misschien nauwelijks meer, maar God hoort elk stemmetje van elk geaborteerd kindje. Wij horen die stemmen niet, maar Hij wel, als hun Schepper. Stemmen van ongeboren kinderen in barensnood.

Hoeveel onschuldig bloed moet er nog vergoten worden voordat dit kwaad wordt gestopt? Het mag ons gebed wel zijn: ‘Heere, vergeef ons deze zonden, wees ons genadig, ontfermt U Zich over ons land en over ons volk. Stop dit vreselijk kwaad.’

Christenen zouden, nog veel meer dan nu, bekend moeten staan als mensen die pal staan vóór het Leven. Altijd.
We bidden voor vervolgde christenen. Terecht. Laten we zo ook bidden voor de vervolgde vogelvrij verklaarde ongeboren kinderen.
We bidden om de vrede voor Jeruzalem. Terecht. Laten we zo ook bidden om vrede en bescherming van het leven, vanaf het allereerste begin tot aan de laatste ademtocht aan toe.

Elk ongeboren kind wordt wonderbaar door God geweven in de moederschoot, zegt Psalm 139. Het is een prachtig kunstwerk, van de grote Schepper, gemaakt op het veiligste plekje op aarde… Ooit, maar nu allang niet meer.
Als al die honderdduizenden, en wereldwijd honderden miljoenen, geaborteerde kinderen vanuit de hemel zouden kunnen spreken, wat zouden ze dan tegen ons zeggen? Ze zouden de stem van hun Schepper verwoorden: ‘Stop abortus, bescherm het ongeboren leven, laat Mijn kinderen leven.’

Enorm groot zal de schare zijn van alle kinderen die nooit geboren mochten worden. Geschat wordt dat er sinds 1970 al zo’n 1,7 miljard ongeboren kinderen zijn geaborteerd, gedood, en wellicht nog meer.
Zal er in de hemel wel een plaatsje zijn voor deze kinderen die op de aarde niet welkom waren? Dat geloof ik zeker. De Heere Jezus zei immers: ‘Laat de kleine kinderen tot Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God’ (Lucas 18:16).

Dirk van Genderen is Bijbelleraar. Klik hier om zijn website te bezoeken.

Deel dit artikel op: