Zelfdiscipline
“Als je al jaren niet meer in de schoolbanken gezeten hebt, moet je het leren voor jezelf opnieuw uitvinden", vertelt Andrea verder. "Hoe leer ik nou? Hoe kader ik af en wat is haalbaar voor mij? In het begin was dat echt wel een dingetje, maar inmiddels heb ik een manier gevonden waarbij het werkt voor mij. Het komt ook echt aan op zelfdiscipline."
Andrea heeft een bijzonder verhaal bij haar overstap. “Dat proces wat daaraan voorafgegaan is, is eigenlijk wel heel mooi. Ik heb heel lang mantelzorg verleend aan mijn buurman die direct naast ons woonde. Dat was vanaf het moment dat hij ziek en zwakker werd totdat hij opgenomen werd en uiteindelijk overleed. De man was alleenstaand, had zijn vrouw en zoon al op jonge leeftijd verloren. Op het moment dat hij overleed, viel ik als het ware in een soort gat. Ik dacht: Nu is het klaar, hij is er niet meer. Wat nu?”
“Ik zei tegen mijn man: ‘Ik moet hier iets mee, ik wil hier mijn werk van gaan maken.’ Voordat ik goed en wel bij Accolade Zorg terechtkwam, heb ik eerst voor een thuiszorgorganisatie gewerkt. Dat was een mooie overbrugging tussen de buurman en Accolade”, merkt Andrea op. “Enige ervaring in de zorg had ik dus al wel. Ik genoot van mijn werk, maar ik merkte aan mijzelf dat ik me verder wilde ontwikkelen. Ik dacht: ik wil ook medische zorg aan zorgvragers kunnen verlenen. Toen ben ik gaan rondkijken en vond ik via Facebook een promotiefilmpje van de Accolade Zorg.”
“Eerst heb ik dat een tijdje van mij afgeschoven, maar ik bleef er steeds maar mee geconfronteerd worden”, zegt Andrea lachend. “Mijn man zei op een gegeven moment: ‘Wat heb je nu eigenlijk te verliezen? Solliciteer gewoon! Als het niet lukt, dan heb je een mooie baan.’ Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik Accolade de volgende morgen gebeld en vervolgens is het hele traject van start gegaan.”
Maar voordat Andrea in de thuiszorg belandde, werkte ze jaren als bloemist. “Ik weet nog goed dat ik mijn mavo-diploma behaalde en ik als meisje van 16 nog niet wist wat ik wilde gaan doen. Het moest of een zorg of een bloemist-opleiding worden. Uiteindelijk werd het dat laatste. Ik had er eigenlijk nooit meer rekening mee gehouden dat ik ooit nog in de zorg zou gaan werken.”
Haar christelijk geloof speelde ook een cruciale rol van betekenis in haar keuze om de overstap te maken. “Als ik daarover nadenk, kan ik zeggen dat ik probeer te leven en te werken vanuit de afhankelijk van God, die mijn Schepper is. Het is prachtig en een meerwaarde om het geloof in het werk te kunnen uitdragen. Ik ben van mening dat je als christen niet alleen op zondag je geloof praktiseert, maar dat dit ook gezien mag worden in het dagelijks leven. Het werken bij een christelijke zorgorganisatie sluit daar volledig op aan.”
Als het aan Andrea ligt kiezen nog meer mensen voor het zij-instroomtraject van Accolade Zorg, al wil ze tegelijkertijd niemand dwingen. “Normaal moet je bij twijfel niet inhalen zegt men, maar als het over het zij-instroomtraject gaat zou ik zeggen: doe het vooral. Er zijn altijd mensen nodig in de zorg. Het is zulk dankbaar werk en je bent een belangrijke spin in het web. Wat is er mooier om iets voor de ander te kunnen betekenen? Het werk geeft je een gevoel van meerwaarde en voldoening”, zegt Andrea ten slotte.
Klik hier voor meer informatie over het zij-instroomtraject van Accolade Zorg
Stitcher
