Mag ik als christen een levensverlengende behandeling bij mijn zieke partner weigeren?
'Mag ik vanuit Bijbels oogpunt weigeren dat mijn echtgenote (en omgekeerd) een levensverlengende behandeling ondergaat indien zij hersendood is of in een onomkeerbare coma geraakt is en dan verschrikkelijk uitzichtloos lijden dreigt?', wil een vragensteller weten in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
'Uitgaande van een persoon waarvan de hersenfunctie (vrijwel) afwezig is, dan is sowieso beademing en kunstmatige voeding nodig omdat de ademreflex ontbreekt en er geen vermogen is om zelfstandig voedsel tot zich te nemen' antwoordt sedationist Johan Boeijenga. 'De gedachte zou op kunnen komen: waarom is er dan überhaupt begonnen met beademen? Het lastige is dat op het moment waarop gestart wordt met beademen er vaak onvoldoende zicht op de situatie en de prognose is, meestal omdat er met spoed gehandeld dient te worden.
In het geval van hersendood is er gelukkig in het geheel geen sprake van lijden, zodat die vrees ongegrond is. Eventueel beademen zonder aanvullende behandeling zal uiteindelijk lijden tot de dood. In geval van coma ligt de zaak wat genuanceerder. Er is doorgaans geen beademing nodig, dus stoppen of doorgaan is in feite niet aan de orde. Wellicht zal de voeding (in eerste instantie) wel via een voedingssonde toegediend moeten worden. Dit is echter nauwelijk een belasting te noemen.
Vanuit Bijbels perspectief is er bij coma maar één optie: het bieden van optimale zorg, inclusief optimale pijnbestrijding (indien nodig). Een bewust levensverlengende behandeling lijkt me niet relevant, een actieve levensverkortende procedure is Bijbels gezien niet toegestaan', stelt Boeijenga.
Praatmee