Gesteggel in de CGK over vrouwelijke ambtsdragers: hoe nu verder?

Zondag heb ik de nieuwe ambtsdragers hun ja laten uitspreken met de hand op de Bijbel. Ik heb dat nog nooit laten doen. Maar vond het nu nodig dat iedereen in deze dienst dit zou zien.

De bevestiging vond plaats aan het begin van de dienst. Alle kinderen waren er ook bij. In Zwolle herkennen zij de ouderlingen en diakenen niet aan een zwart pak. Maar dit moesten zij zien en weten: Voor de ouderlingen, de diakenen, de dominees van Zwolle is de Bijbel super belangrijk.

Ja, er zijn ook vrouwen in het ambt bevestigd.
Zwolle heeft het besluit van de synode niet opgevolgd.
Ik las in het verslag van de classis dat er al een gemeente was uit onze kerken die van mening is, dat wij onder de tucht geplaatst moeten worden.

Zover is het (nog) niet gekomen.

Zwolle staat, zeker nu, bekend als een gemeente die haar eigen weg gaat. Dat is overigens niet iets van nu. Zo is Zwolle. Dat heeft ooit een dominee in grote problemen gebracht. Voor de Tweede Wereldoorlog hadden we ds. A. M. Berkhoff. Zijn foto hangt nog in de consistorie. De ‘zaak Berkhoff’ was een geloofskwestie die de CGK diep op haar grondvesten deed schudden. De controverse betrof het ‘chiliasme’, het geloof dat er voor of na de wederkomst van Christus een duizendjarig vrederijk en/of een paradijs op aarde zal worden gevestigd.

Zonder verder op de details in te gaan, was duidelijk dat de leer van ds. Berkhoff botste met de inzichten met de meerderheid van de synode, die in 1932 zelfs een apart deputaatschap instelde om de controverse op te lossen. Tijdens de bijzondere synode in 1933, gewijd aan deze ‘zaak’, verliet Berkhoff de kerk, met de woorden: ‘Hier scheiden onze wegen. Dag voorzitter, dag synode, dag Christelijke Gereformeerde Kerken. God erbarme Zich uwer.’ Hij sloot zich aan bij de Nederlandse Hervormde Kerk en werd later vrij-evangelisch.

Professor Van ’t Spijker (ook een Zwollenaar) schreef ooit: ‘Zijn visie was omstreden, maar tastte in geen geval Bijbelse fundamentele waarheden aan. Veel christelijk-gereformeerde gelovigen bezochten nog zijn diensten, als ze de kans kregen.’

Wat de synode nu heeft uitgesproken gaat verder. De vrouw in het ambt en onze visie op homoseksualiteit zijn in strijd met de Bijbel. De enige juiste uitleg is vorige week door de synode vastgesteld. Met meerderheid van stemmen.

Dat schiep duidelijkheid, maar tegelijkertijd grote verwarring. Een groot gedeelte van de kerken is het daar niet mee eens. De meerderheid van de synode heeft wel geduld met ons. Maatregelen als censuur zijn uit het besluit gehaald. Maar daarmee is het denken van de voorstellers zeker niet veranderd. Wel de strategie.

Wij dwalen.
Er werd ook gesproken over het aanbieden van hulp.
Hulp bij het uitvoeren van dit besluit.

Maar ik kan maar op één manier geholpen worden. Ik heb hulp nodig bij het lezen van de Bijbel. Ik wil weten wat er echt in de Bijbel staat.
Waarom houden we ons wel aan de ene tekst en niet aan de andere? Waarom vinden we een tekst als dat vrouwen moeten zwijgen in de gemeente veel belangrijker dan dat vrouwen in de gemeente (!) met bedekt hoofd profeteert of bidt? Toch kun je het allebei in dezelfde brief van Paulus (aan de Korintiërs) lezen.

Ik vind de hele Bijbel belangrijk.
Maar hoe moeten we Gods Woord lezen?
Wat zegt Gods Woord?

Het besluit van de synode heeft ook gezorgd voor grote verwarring. Ik hoorde van een collega die uit preken gaat dat hij ’s zondags in twee gemeenten voorging. In de ene gemeente werd God gedankt, in de andere was er groot verdriet.

‘Jullie moeten een pas op de plaats maken’, is het dringende advies.
Kun je dat in de theologie? Dat je uitgelezen en wellicht ook uitgepreekt bent?
Paulus spreekt van Gods rijkdom, wijsheid en kennis die onuitputtelijk zijn.

Volgens mij is er maar één oplossing.
Laat alle aandacht uitgaan naar de rijkdom van Gods Woord. In Apeldoorn, in alle kerken en gemeente. Laat dat het kenmerk worden, ja blijven dat we ons blijven buigen over het Woord van God.

Steeds opnieuw leren Bijbellezen.
Horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt.
Wat zegt ons Gods Woord in de tijd van nu?

Professor Arnold Huijgen heeft in zijn boek Lezen en laten lezen een prove gegeven van dit ‘nieuwe’ lezen. Leerzaam is hoe hij 1 Petrus 3:1-7 uitlegt. Maar dat is maar een klein stukje uit de hele Bijbel. We hebben meer nodig.

Maar dat begint met de bereidheid om echt samen te luisteren. Verschillende professoren waren op deze synode als een stem die roept in de woestijn. De standpunten lagen van tevoren vast. ‘We zijn uitgepraat.’

Uitgepraat zijn de onderhandelaars van Rusland en Oekraïne. Dat kan en mag nooit het geval zijn in de kerk. De kerk is de plek waar de Geest woont en Hij woont in alle leden en spreekt door alle leden. Hij doet dat in de grote variatie die de leden van het lichaam hebben.

Blijvend op zoek naar de rijkdom van Gods Woord.
Als die er niet was, was ik allang uitgepreekt.
Laat staan de kerk na 20 eeuwen.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.

Foto: Facebook/Arie van der Veer

Deel dit artikel op: