GerGem-predikant wijst standenleer af: "Kerkgangers zien door bomen het bos niet meer"
"De standen in het genadeleven werden in mijn leven altijd sterk benadrukt. In mijn beleving komt het op het volgende neer: het uitgangspunt is een onbewuste wedergeboorte. Het besef ontstaat dat men zo niet voor God kan verschijnen en er ontstaat een gemis. Daarna volgen allerlei kruispunten. Kruispunten zoals ‘de tiende ure’ of ‘een openbaring van de Middelaar’. Men heeft een gemis en op een bepaald moment beleeft men een kruispunt. Hoe weet een zondaar dan dat men een bepaald kruispunt beleefd heeft en dat de Heere dus overgekomen is?", aldus een vragensteller, afkomstig uit de Gereformeerde Gemeenten, in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
"Kerkgangers zien door de bomen het bos niet meer", erkent ds. C. Harinck in zijn antwoord. "Je moet altijd maar terug gaan naar de Bijbel. De Bijbel spreekt over kinderen en volwassenen in het geloof en over melk en vaste spijs, 1 Korinthe 3. En over het onvolwassen kinderleven achter zich te laten, Hebreeën 6. En over opwas in de genade en in de kennis van Jezus Christus, 2 Petrus 3:18. Jezus sprak over kleingelovigen en over een groot geloof. Dit leert ons dat er verschil is onder de gelovigen en ook dat je niet ineens een volwassen en verzekerd gelovige bent. Tot hiertoe allemaal Bijbels.
Maar wat mensen er dan van maken. Dat is verbijsterend. En mensen die de preekstoelen bezetten of mensen die er voor doorgaan dat ze het weten. Ik begrijp dat u in verwarring bent. Het is sinds enkele jaren in zwang om over kruispunten te spreken. Ik vind dit geen goed woord. Het leven des geloofs kun je niet vatten in menselijke termen. We maken er geen school van met bevorderingen van klas 1 naar 2 enz. Je kunt beter spreken over mate van geloofskennis. In het begin van de bekering is men zuigeling en men moet opwassen in de genade en vooral in de kennis van Jezus Christus. Er is dus opwas en toename, tenminste als het geloofsleven gezond is.
Het schadelijke is vooral dat zoekende zielen zoeken naar beleving van bepaalde dingen in plaats van de geborgenheid in Christus te zoeken. Men zoekt naar bepaalde belevingen. Belevingen die dikwijls onbijbels zijn. Het is zeer onvruchtbaar en het werkt ook veel napraten en gewichtigdoenerij in de hand. Men bespreekt allerlei zaken en geeft alles een naam. Maar de wezenlijke zaken van het geloof, hoe een arm, verloren mens met Christus wordt verenigd en hoe men opwast in de genade en in de kennis van Christus, ontbreekt. De heiligmaking als het grote en doorslaggevend bewijs van genade blijft onbesproken of verzandt in wetticisme.
Ik zou wensen dat men terugkeerde naar het bijbelse spreken over opwas en zou begrijpen dat opwas betekent toename in de kennis van Christus", aldus de emerituspredikant, die tot de Gereformeerde Gemeenten behoort.
Praatmee