De coronadiscussie in christelijk Nederland: vechten of voeten wassen?
De toon van de discussie rondom vaccinatie en de coronapas in de christelijke wereld verschilt weinig van het hoe het debat hierover gevoerd wordt in de wereld, gelet op de storm van onderling chagrijn en hardheid waarin we ons bevinden.
Naar aanleiding hiervan verwijst Dirk Waalboer in de reactiesectie van het artikel van Willem Ouweneel “Het evenement Simply Jesus vraagt om een coronapas” naar Galaten 5:15, waarin Paulus erop wijst dat we onze christelijke vrijheid kunnen misbruiken om tegen elkaar te keer te gaan (letterlijk, elkaar “te verslinden). Hiertegenover staat Jezus’ gebod om elkaars voeten te wassen. Is het niet tijd (zeker ook voor mijzelf) om de conclusie te trekken dat we wel erg ver zijn afgedwaald van wat Hij ons heeft geleerd? Hoe kunnen we een andere weg inslaan?
Om te beginnen zouden we elkaars legitieme motieven kunnen erkennen. Voor de mensen die ervoor kiezen zich niet te laten vaccineren is dat de onzekerheid over de lange termijneffecten van het vaccin, en een wantrouwen tegen de motieven van de farmaceutische miljardenbedrijven. Voor de mensen die zich wél laten injecteren, de behoefte om jezelf en anderen te beschermen tegen het virus en weer samen een normaal leven te kunnen hebben.
Verder leert de Bijbel ons dat we de consequenties van de keuzes die we in afhankelijkheid van God maken zonder morren moeten aanvaarden (2 Timotheüs 4:5; Filippenzen 2:13-15; Romeinen 14:22). Als je kiest om je niet te laten vaccineren, zal je minder vrijheid hebben om te gaan of staan waar je wilt. Als je kiest om het wel te doen moet je leven met de onzekerheid dat het vaccin misschien toch subtiele of, op de lange termijn, minder subtiele invloed zal hebben op je lichaam. Het zonder morren aanvaarden van de consequenties getuigt van een rotsvast vertrouwen op God, laat zien dat we een goed geweten hebben en daarom geen bevestiging nodig hebben van anderen voor onze keuze, en is een getuigenis dat onze identiteit gelegen is in Christus, niet in ons eigen gelijk.
Laten wij daarom geen broeder of zuster in Christus oordelen die samen met God een beslissing heeft genomen en hier vrede mee heeft, maar laten we liever voor elkaar opkomen. Laten de gevaccineerden bijvoorbeeld pleiten tegen onnodige maatregelen, zoals pasjes voor terrasjes, en vóór gratis testen en toegankelijke sanitaire voorzieningen. Laten de niet-gevaccineerden bidden dat er geen lange termijneffecten zullen zijn van de vaccinatie. Als familie in Christus hebben we elkaar nodig; juist als we voor onze “tegenstanders” opkomen en niet in de eerste plaats voor onszelf is onze liefde des te groter en zal God onze gebeden horen en onze inspanningen kracht verlenen! De huidige tweedeling in de maatschappij is een uitgelezen kans voor de kinderen van God om Zijn liefde te laten zien die de wereld niet kent, maar die wij kennen en tonen als we één zijn, juist ook wanneer we op dit punt verschillend denken.
Bovenstaand artikel is toegestuurd door CIP-lezers Willem Schutte en Henrieke Schutte-Meerdink.
Praatmee