Als jong kind was Dekker behoorlijk introvert. Zijn vader was kapitein op een schip en vaak van huis. “Die omstandigheden hebben zich achteraf gezien opgestapeld. Mijn broer raadde mij daarom op een gegeven moment aan om bij een psychiater op bezoek te gaan. Ik ben dus al vroeg hulp gaan zoeken en heb dat 25 jaar lang gedaan.” 

Job
Dekker vervolgt: “Het doet mij denken aan het verhaal van Job. Hij komt ook in een soort depressie terecht, vervolgens gaat hij met zijn vrienden op zelfonderzoek uit. Je ziet dat Job 37 hoofdstukken aan het uitvogelen is wat er met hem aan de hand is. Het opvallende van dat verhaal is dat Jobs gemoedstoestand daardoor niet beter wordt. Uiteindelijk in hoofdstuk 38 verschijnt God ten tonele. God geeft geen antwoorden maar daagt Job uit om zijn blik naar boven te richten. In mijn eigen verhaal heb ik ook 25 jaar lang zelfonderzoek gedaan: psychiaters bezocht, zelfs bijna een jaar lang in een inrichting gezeten. Je zou denken dat je daar beter van wordt. Maar uiteindelijk bracht dat mij tot gedachten van zelfmoord.”

Het probleem dat Dekker heeft blijft na al die tijd nog steeds onopgelost. Wanhopig gaat hij door met zoeken naar een antwoord op de duisternis in zijn leven. “Ik ging naar feesten en partijen, aan de buitenkant zag je niet dat ik depressief was. Je zag als je naar mij keek gewoon een nette, keurig uitziende man. Je zag op mijn voorhoofd niet staan dat ik zelfmoord wilde plegen. Ik was die bewuste dag in april 1989 vastberaden om te gaan. Ik verliet mijn huis in de wetenschap dat ik niet meer terug zou komen. Dit was de laatste dag van mijn leven. Er kwam als het ware een duistere vrede over mij in de beslissing die ik zou gaan maken, om voor eeuwig de eeuwigheid in te gaan, zonder God.”

Perron
Wanneer Ben die dag het perron oploopt komt hij daar zeven christenen met een missie tegen. “Ze hadden die dag de missie om mensen aan te spreken en te vertellen over hun geloof. Eén van die zeven spreekt mij aan zonder te weten dat ik letterlijk op het punt sta om uit het leven te stappen. Dat is God, dat is God die uitreikt als wij op de vlucht slaan. Die jongen legde mij heel simpel in een notendop het evangelie uit maar het belangrijkste was dat hij zei: ‘God houdt van jou, je bent geliefd’. Hij bad voor mij en zei: ‘Raak deze man aan’. Even later was het alsof de hemel openging.” 

Ben zit vervolgens urenlang op een bankje. “Ik wist dat ik mijn hele leven op zoek was geweest naar wat er op dat moment gebeurde. Alsof er een molensteen van mijn schouders werd afgenomen. Daarbij kwam ook meteen het verlangen om te willen leven. Het is een ultieme zoektocht geweest. Elk mens is uiteindelijk op zoek naar het vullen van een leegte.”

Ben reist tegenwoordig de hele wereld over om mensen zijn verhaal te vertellen. “Overal waar ik kom zie ik mensen fundamenteel zoeken naar een antwoord om hun leegte te vullen. Ze proberen die te vullen met netflix, winkelen en noem maar op. Maar die leegte kan alleen maar vervuld worden als Jezus Christus een deel van je leven wordt.”

Zegen
Ben komt tot een hernieuwd geloof in God maar blijft last houden van zijn depressie, zijn voorganger geeft hem een advies: “Hij gaf mij huiswerk mee. Het huiswerk was om met mensen te praten in de kerk. Mijn reactie was toen: ‘Jij snapt het niet, dat kan ik niet want ik ben depressief. Depressieve mensen zijn niet met anderen bezig, die zijn met zichzelf bezig. Uiteindelijk heb ik dat toch opgepikt en ben ik dat gaan doen. Dat is één van de grootste sleutels geweest voor verandering in mijn leven. Ik heb geleerd om mij op anderen te richten en naar hun verhalen te luisteren. En mijn eigen verhaal daar ook voor te gebruiken. Mijn leven mag een verschil maken.”

Kamp jij zelf met psychische problemen of suïcidale gedachten? Bel 113 of vraag hulp op www.113.nl