Beide heren zijn lid van de CGK en stellen onder meer dat de synode de lokale gemeentes ruimte moet geven voor eigen inzichten. “Het is dringend nodig recht te doen aan de verantwoordelijkheid van plaatselijke kerkenraden en hen de ruimte te geven de lokale gemeente zo passend mogelijk geestelijk leiding te geven. GS-besluiten waaruit dwang ontstaat om zich te voegen naar expliciete standpunten zorgen zeker voor spanningen en zetten de kostbare eenheid van gemeenten op het spel.”

“De drang om te komen tot eenduidige keuzes in gevoelige hermeneutische vraagstukken is niet alleen ongewenst, maar ook naïef. Sommige vragen zijn te groot en te complex om er uniforme en bindende en uniforme uitspraken over te kunnen te willen doen. En de definitie van Bijbelgetrouwheid mag niet oneigenlijk versmald worden. We moeten ons als kerken niet (opnieuw) willen branden aan stellige (leer)uitspraken. Laten we leren van de geschiedenis van de kerk, waarin gevoelige voorbeelden te vinden zijn van de schade die dit de kerk en Koninkrijk heeft berokkend. Natuurlijk is het nodig dat we als kerken integer, al zoekend, het theologische en kerkelijke gesprek blijven voeren.”

pic.twitter.com/vGkHEC5D6A

— Leen van Dijke (@leenvandijke) January 24, 2020

Daar zijn bindende uitspraken volgens de ondertekenaars van de brief echter niet voor nodig. Zeker niet wanneer het gaat over “zaken waarvan niet eenduidig te zeggen is dat ze kerk van het Evangelie raken”. “Wat is de winst voor de kerk van Christus als wij zaken op de spits drijven? Is in het ‘bijeenhouden van het kerkverband’ gelegitimeerd dat wij het Lichaam van Christus schade toebrengen? Vaststaat dat het Lichaam van Christus schade wordt toegebracht bij het uiteenvallen van het kerkverband. We weten uit vele voorbeelden uit de geschiedenis wat ons in geval van scheuring te wachten staat: een herverkaveling van geestelijke liggingen waarin veel hete hoofden en koude harten opnieuw georganiseerd moeten worden.”

De briefschrijvers delen tot slot nog een opvallende constatering: “Is het niet opmerkelijk dat het grootste gedeelte van de plaatselijke gemeenten die nu ‘onder vuur liggen’ vanwege controversiële kwesties geestelijk vitaal en groeiend zijn? En ook dat deze gemeenten overwegend liggen in de (grote) steden? Niet alleen moet die zegen in deze tijd van ontkerkelijking zorgvuldig gekoesterd worden; we doen er goed aan de boodschap die ervan uitgaat ook serieus te nemen.”

Emerituspredikanten ds. J. Westerink en ds. J. M. J. Kieviet reageerden in het Reformatorisch Dagblad door te zeggen dat er in principe verscheidenheid mag zijn in de kerk, maar dat er wat hen betreft een eenheid in waarheid moet zijn. Verschillende visies op zaken als homoseksualiteit en de vrouw in het ambt horen daar wat hen betreft niet bij.

"Onze kerken zijn ontstaan en ontvingen hun voortbestaan vanwege de overtuiging dat er binnen de kerk van Christus geen vrijheid in leer en leven kan zijn", schrijven de predikanten. "Daar stonden onze vaderen voor. Die roeping hebben ook wij nog. We hebben elkaar ontvangen in de verbondenheid aan Schrift en gereformeerde belijdenis. De kerkorde en de synodale besluiten dienen om de kerken bij die grondslag te bewaren."

Deze week wordt deze kwestie verder besproken tijdens de tweede vergaderweek van de generale synode. Klik hier (PDF) voor meer informatie over de gespreksonderwerpen.

CIP-redacteuren Patrick Simons en Jeffrey Schipper bespraken nieuwe ontwikkelingen binnen de CGK in de CIP Podcast. Beluister het fragment vanaf minuut 28:50.