Geen druppel regen heeft dit jaar ons verblijf in de soeka verstoord. Meestal is het dak-open, dak-dicht, kachel-aan, kachel uit. Het was aangenaam warm en het woord regen was uit ons vocabulaire verdwenen, geen druppel water te bekennen. Maar nu zitten we in onze serre, die gedurende Soekot omgebouwd was tot een loofhut, met een enorme waterschade. Het plenst en om de een of andere reden komt de regen naar binnen met bakken. Serre en keuken beiden onder water. Regen, waarvoor we sinds Soekot een speciale bede dagelijks invoegen, is een zegen, speciaal in Israël. Maar voor ons voelt het meer als de zondvloed en doet ons denken aan de ark van Noach waarover afgelopen sjabbat in alle synagogen ter wereld werd gelezen. Hoewel: de ark van Noach was omringd met water, maar was binnen kurkdroog en had geen lekkage zoals bij ons.