Inmiddels heeft Elkin al acht Muskathlons erop zitten. Een vriend van hem is daar schuldig aan: “Ik ben van mezelf al wel sportief en één van mijn vrienden vroeg of zo’n Muskathlon niet iets voor mij was. Uiteindelijk besloot ik om het te gaan doen. Dat was heel bijzonder; daar kan geen andere ervaring tegenop!”

En waarom kan geen ervaring daar tegenop?
“Je ziet datgene waarvoor je iets doet met eigen ogen. Als je aan een goed doel doneert, is het vaak een kwestie van een bedrag overmaken. Dat is heel anders dan middenin de bittere werkelijkheid staan.”

Wat heeft de meeste indruk op je gemaakt tijdens de eerste Muskathlon?
“De gastvrijheid, hartelijkheid en vriendelijkheid die de mensen, ondanks hun slechte situatie, daar lieten zien, heeft mij verwonderd. Ze zijn dankbaar voor wat ze hebben. Daarnaast geven ze maximaal van het weinige dat ze hebben.” Dit komt ook naar voren in de video van Elkin onderaan dit artikel. “Wanneer je hun aanbod niet aanneemt, ontneem je hen de kans om hun waardering te laten blijken. Dat voelt heel dubbel. Het zette mijn wereld even op z’n kop en raakte me diep.”

Waarom besloot je om voor Compassion te gaan werken?
“Voordat ik bij Compassion kwam, was ik elektrotechnicus en werkte ik in de energie-industrie; een mooie job. Maar ik had het verlangen om meer invloed te hebben op mensenlevens. Met dat gebed liep ik twee jaar lang rond; ik wilde dichter bij de mensen komen te staan. Daarom zei ik al ‘ja’ tegen de Muskathlon van 2013. Voordat we gingen, had ik al gesolliciteerd bij Compassion. Toen ben ik het niet geworden. Na een nieuwe sollicitatiepoging en een gesprek werd ik opnieuw afgewezen. Toen ik terugkwam uit Uganda belde de Compassion of ik alsnog voor een tweede gesprek wilde komen. Daar ben ik op ingegaan en inmiddels werk ik hier al zes jaar.”

Waarom word je voortdurend geraakt door het werk van Compassion en wil je zo graag dat onrecht wordt bestreden?
“Er leeft Iemand in mij, Die me aanmoedigt om aan zaken of mensen recht te doen. “Als iets krom is, of wanneer er een leugen wordt verteld, kan ik mij niet stilhouden. Zo is het ook met onrecht in de wereld. Ik wil eraan bijdragen dat er recht wordt gedaan aan anderen.

In gesprekken gaat het zo vaak over je vakanties, je nieuwe gadgets of de plannen voor de toekomst, maar durven we ook te vragen of te vertellen wat we recht hebben mogen zetten? Als we echt betekenisvol willen zijn, gaat het altijd om relaties. Daar geloof ik in. Voor de duidelijkheid; de materiële zaken mogen daarin best ondersteunen en kunnen daar een belangrijke rol in spelen.”

Hoe is dit in de afgelopen jaren verder gegroeid, ook in je relatie met God?
“Ik wil continu zoeken naar dat wat God van me vraagt om te doen. Eerlijk gezegd vind ik het ontzettend moeilijk om in de huidige maatschappij op sommige vlakken stand te houden. In simpele dingen (als mijn kinderen bijvoorbeeld zeggen iets niet lekker te vinden) vind ik het lastig om op een goede manier te reageren, omdat je situaties kent die zij nog niet hebben gezien. Toch hebben we thuis steeds meer principes die ons helpen om zoveel mogelijk in balans te leven. Eén van de twee grootste geboden die Jezus ons heeft gegeven (houden van je naaste als van jezelf) zorgt voor een ontzettend belangrijke balans. Dat zie ik als vrucht op het werk dat God in en door ons doet. Met de keuzes die we maken, vind ik het mooi om te zien dat we daarover in gesprek komen met anderen of dat anderen volgen.

Zo pakken we steeds weer dingen vast die we krom vinden en proberen daar een recht iets van te maken. Of het nu gaat over het weggooien van eten, ecologisch verantwoord eten, het oplossen van ruzies of het geven aan anderen; Gods principes zijn daarin de rechte weg die we nastreven.”

Wat heb je vooral geleerd van deze periode?
“Af en toe heb ik het idee dat succes je in de schoot wordt geworpen. Dit traject is echt een les voor me geweest. Ik heb bijvoorbeeld een diep besef gekregen dat het niet om materiële zaken gaat in het leven. In mijn eerste Muskathlon jaar heb ik mijn zuurverdiende auto in de prak gereden. Daar heb ik wel een traantje om gelaten. Maar toen ik Uganda kwam, dacht ik: “Waar heb ik nu precies pijn om gehad” Ik kon gewoon een nieuwe auto kopen. Zo simpel was dat.

Daarnaast was het feit dat ik niet in één keer aangenomen werd bij Compassion iets waar ik mee om moest leren gaan. God gaat een weg die niet altijd even vanzelfsprekend en makkelijk is. Door mijn bezoek aan Uganda heb ik heb wel echt een nieuwe manier van denken ontwikkeld.”

Elkin gaat nog elk jaar mee met een Muskathlon en leert ieder jaar weer iets nieuws: “Je ontdekt bijvoorbeeld hoe echte armoede eruit ziet. Je ziet dat de mensen die in dat soort situaties zitten heel hoopvol kunnen zijn. Zij halen geluk uit de kleine dingen en hebben hoop voor de dag van morgen. Je gaat elk jaar een klein proces door. Zo heb ik in Ethiopië meer leren zien dat de mensen daar je gelijke zijn. Ik had de neiging om arme mensen te zien als ‘zieken’ en ik zag mijzelf als een ‘genezen iemand’ die de ‘zieken’ moest helpen. Daar kwam bij mij het besef dat het mensen zijn die, net als jij en ik, door God zijn gemaakt. Zo zit er elk jaar weer een les in.”

“Zulke reizen vormen je denken en daarmee pas je je levensstijl aan. Dit soort ervaringen hebben ervoor gezorgd dat ik radicaler ben geworden in mijn geloof. Als ik nu bijvoorbeeld kijk naar wat Jezus heeft gezegd over naastenliefde... Johannes zei al: “Zoals Jezus Zijn leven heeft gegeven, zo moeten wij ook ons leven geven voor onze broeders en zusters”. Dat gaat diep. Als je de situaties in armere landen kent, ben ik bereid geworden om meer te geven.

Zou elke christen een keer mee moeten gaan met een Muskathlon?
“Keer op keer hoor ik hoe bijzonder mensen het vonden om deze avonturen aan te gaan. Niet alleen om het juiste te doen maar ook met het oog op hun eigen ontwikkeling. Het is een prachtige gelegenheid om een (nieuwe) weg met God te gaan.”

Kijk ook deze video waarin Elkin vertelt over de eerste Muskathlon waar hij aan meedeed in 2013.