Hoe ver mag de leugen en de vloek bij je binnenkomen?
Het blijft een van de meest bizarre verhalen in de Bijbel, vind ik. De confrontatie die Elia aangaat met de Baälpriesters op de Karmel. Een directe confrontatie tussen het occulte en het goddelijke.
Het doet bijna surrealistisch aan als je leest hoe 1 man, Elia, bewegend onder de autoriteit van God het hele volk overtuigt van het bestaan van God. Geen seconde lees je iets over twijfel, angst of voorzichtigheid. Nee, Elia daagt eerder alles en iedereen om hem heen uit, de koning, de occulte priesters en profeten, het volk wat toekijkt.
Elia is de man alleen. En God antwoordt met vuur uit de hemel. Revival, het volk komt in actie en kiest voor de levende God. Het land wordt gezuiverd van priesters die Baäl en Asjera zijn toegewijd.
Na deze actie gaat Elia gewoon nog even door. Hij laat zien dat God met hem is doordat God als antwoord op het gebed van Elia, het laat regenen. Na drie jaar van droogte stroomt de regen uit de hemel. En ondertussen rent Elia, onder de hand des Heren, voor de wagen van koning Achab uit.
Wat kan deze man nu nog bang maken? Niets zou je denken. Als je deze geloofsdaden hebt ervaren dan weet je wel dat God met je is. En als God voor je is, wie zou er dan tegen je zijn? Wat zou een mens je kunnen doen?
Maar dan is er dat woord, die vloek van die ene vrouw. Ze zweert bij haar goden (ja, die machteloze goden, die dus geen vuur konden geven) dat Elia dood moet en wel snel. Dit woord komt via een bode naar Elia en dan gebeurt het ongelofelijke. Elia raakt helemaal de weg kwijt. Hij trekt zich terug, wil sterven, zijn bediening beëindigen, ziet het gewoon niet meer zitten.
En de realiteit is ook dat vanaf dat moment de bediening van Elia eigenlijk ook zo goed als ten einde is. God geeft hem nog een paar opdrachten, maar zelfs die voert hij niet allemaal meer uit.
Izebel heeft gesproken. Een vloek, woorden met kracht. Elia's bediening wordt gestopt, de vreugde is eruit, de passie is weg. De ontmoediging heeft ingang gekregen en zelfs de directe ontmoeting met God brengt daar niet echt verandering meer in.
Dit is een heftige en belangrijke les voor elke christen. Hoe ver mag de leugen en de vloek bij je binnenkomen? Want er zit dus een inmense kracht in woorden die uitgesproken worden. Zeker als die woorden worden uitgesproken door leiders en mensen met gezag en autoriteit.
Ik en mijn vrouw hebben heel wat mensen huilend in onze armen gehad die hun roeping hebben laten roven. Geroepen en gezonden door God. Maar een machtswoord van een leider, vaak voortkomend uit jaloezie of angst heeft hun bediening verlamd en bevroren. En wij maar met z'n allen bidden dat de Heer arbeiders uitstoot in de oogst.
Hoever mag de leugen en de vloek bij je binnenkomen? Bill Johnson schreef ergens; ik kan me niet veroorloven om een gedachte over mezelf te koesteren die God niet over mij koestert! Ik denk dat, dat een prachtige begrenzing is. Hou je denken zuiver, laat alleen die gedachten toe die in lijn zijn met Gods gedachten. Gods gedachten zijn altijd goed. Gods plan is ook altijd goed. En waar mensen falen of tegenwerken heeft God ook altijd een plan B of een plan C.
Vader, reinig mijn denken en bewustzijn van iedere vloek die mensen over me hebben uitgesproken. Geef mij het onderscheid om te zien wat zegen en wat vloek is. Welke dingen mensen spreken vanuit U om mij te vormen en welke dingen mensen spreken vanuit een andere geestesgesteldheid om mij te misvormen en te remmen. Ik wil vrij zijn voor U, zodat Uw werk onbelemmerd voortgang kan hebben in mij. Waar u mij roept wil ik gaan. En ik laat alleen nog maar die gedachten toe die vanuit u troon komen. Gedachten van vrede en niet van onheil. In Jezus Naam. Amen.
Praatmee