Onlangs kwamen drieduizend christenen bijeen om eenheid uit te stralen op het Malieveld. Maar is dat niet weinig in een land met ongeveer 2,5 miljoen mensen die zich christelijk noemen? Er waren nauwelijks forse aantallen christenen vertegenwoordigd uit de gevestigde kerken op de Biblebelt. Verder kreeg

de nodige kritiek te verduren. Ook de rooms-katholieken maakten onderdeel uit van dit christelijk eenheidsinitiatief. Is het eigenlijk wel Bijbels verantwoord om ondanks de theologische grote verschillen eenheid uit te stralen? CIP.nl sprak diverse christenen die zaterdag 6 oktober aanwezig waren op het Malieveld.

Het gros van de aanwezige christenen was afkomstig uit evangelische kerken. Nederlands Dagblad-verslaggever Maurice Hoogendoorn maakte

: 2.000 evangelisch/charismatische christenen, 250 reformatorische christenen en 200 katholieken. "We merken dat mensen uit de traditionele richting niet makkelijk de openbare ruimte benutten voor geloofsuitingen," reageert

. De directeur van Stichting Opwekking maakte onderdeel uit van de stuurgroep van

. "Ik denk dat het meer met een zekere mate van schroom te maken heeft dan een bewust kiezen om niet te komen. Dat moet groeien, als we met elkaar beseffen dat er een wereld te winnen is gaat dat vanzelf gebeuren. De liefde die Christus in ons heeft gelegd zou ons en hen moeten dringen juist in die publieke ruimte Jezus zichtbaar te maken."

, één van de initiatiefnemers én voorzitter van de stuurgroep, sprak over 'een dag waar we met christenen uit oude en nieuwe kerken en met alle generaties, culturen en rassen inzien dat we geroepen zijn om samen Kerk in Nederland te zijn om Gods liefde in de samenleving zichtbaar te maken.' En dat dus met een schamel aantal reformatorischen. Muzikant

is afkomstig uit de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) en was ook op het Malieveld. Hij reageert: "Mijn eerste gedachte is dat er veel evangelische mensen zijn uitgenodigd door Wilkin van de Kamp. Veel mensen die naar zijn conferenties komen (met name charismatische christenen, red.) zijn enthousiast gemaakt door Wilkin. Daarnaast is het thema van eenheid voor veel van die mensen relevant. Onder hen zaten velen vroeger in een traditionele kerk en zijn later om verschillende redenen overgestapt naar een evangelische gemeente."

"Denkend aan christenen uit de traditionele kerken is dit vaak toch anders," vervolgt Van der Brugge. "Veel mensen zijn niet gewend om naar andere evenementen te gaan naast hun eigen gemeente. Hierdoor is het ook lastiger om deze mensen te bereiken. Het lijkt mij het meest effectief om fysiek aanwezig te zijn in deze gemeentes om te vertellen over deze dag. Ik vraag me af in hoeverre dit gebeurd is."

, die eveneens het evenement bezocht, beaamt dit: "Schuld belijden naar elkaar, persoonlijk of in grotere zin, is in de evangelische hoek volgens mij een bekender fenomeen, als ik het zo uit mag drukken. Als je zou willen dat mensen uit de traditionele hoek hierbij betrokken raken, zal de plaatselijke kerk hiermee aan de slag moeten. Te beginnen bij de voorganger, de kerkenraad en gevolgd door de rest van de gemeente."

Protestanten en charismatici, katholieken en evangelischen die samen één zijn. Niet iedere christen staat te springen bij deze gedachte. "Het manifest voor eenheid is dermate vaag dat iedereen het zijne erbij kan denken en het daarom wel kan onderschrijven," zei predikant Jan den Admirant

. Hierover zegt Gankema: "De manifestatie heette niet voor niets Wij Kiezen Voor Eenheid. Er was zeker bij alle betrokkenen het bewust zijn van de grote verschillen die er zijn in de geloofsbeleving en dogmatiek. Het was ook niet de bedoeling de verschillen te benoemen of te ontkennen, maar de eenheid die we met elkaar in Christus hebben te benadrukken en dat het startpunt laten zijn, om verder te gaan in het gezamenlijk met elkaar optrekken. We hebben elkaar pijn gedaan en afgeserveerd in het verleden, maar we erkennen meer dan ooit dat we met elkaar dat veelkleurige Lichaam van Christus zijn en elkaar nodig hebben."

De algemene kritiek van protestantse christenen op katholieken is bekend. Jezus Christus als enige Weg tot de Vader zou door de Maria-verering in het geding zijn. "Ik begrijp deze kritiek, maar ik denk dat mensen hier te veel de nadruk leggen op de verschillen in plaats van de overeenkomsten," vindt Freek van der Brugge. "Binnen de protestante kerken is natuurlijk dezelfde kritiek op elkaar geweest over verschillende thema's. Ik geloof dat je ook juist met de katholieken één moet zijn. We geloven in dezelfde God die als mens op aarde kwam voor onze zonden. Er is een verschil in interpretatie wat betreft de rol van Maria. Maar ik vind dat geen reden om te zeggen dat protestanten en katholieken niet één kunnen zijn. Eén zijn betekent ook niet dat je alles met elkaar eens bent. Maar wel dat er een basis is die ons één maakt: de drie-enig God."

"Alle stromingen hebben eigen en andere theologische opvattingen. We kunnen ons blind staren op de verschillen, maar ik kijk veel liever naar de overeenkomsten," voegt bezoeker

toe. We vroegen PKN-scriba

, ook onderdeel van de stuurgroep, om een reactie: "Jezus heeft ons opgeroepen één te zijn. Als wij op voorhand kerken en christenen uit gaan sluiten, menen we daarmee zelf de waarheid in pacht te hebben en trekken ons zelfgenoegzaam terug in eigen 'parochie'. Volgens de officiële leer van Rome komt Maria niet in plaats van Christus. Ten diepste worden we alleen door het heilswerk van Christus gered. Dat dit in de volksvroomheid nogal eens anders ligt, doet hier in principe niets van af. Kiezen voor eenheid wil overigens niet zeggen dat we lichtvaardig over de verschillen tussen de kerken heen moeten stappen."

Wat is eigenlijk de belangrijkste voorwaarde om met elkaar eensgezind te kunnen zijn? "Eerlijkheid en oprechtheid. Als we beseffen dat we niet zonder elkaar kunnen en dat we elkaar kunnen aanvullen dan ontstaat er ruimte om eensgezind te zijn," antwoordt Benus, betrokken bij de evangelische Bethelkerk in Drachten. "Voorwaarde om deel uit onderdeel uit te maken van het lichaam van Christus is dat we Jezus Christus aannemen als onze persoonlijke Redder. Hij is degene die onze relatie met God hersteld," voegt Oostingh - actief voor de christelijke organisatie Royal Mission - toe. Muzikant Van der Brugge wijst op de drie-enige God. "Methodes mogen we veranderen, methodes kunnen we aanpassen aan elkaar om zo nader tot elkaar te komen. Maar het geloof in de drie-enig God blijft onveranderlijk."

Hieraan moet worden toegevoegd dat alle hier aan het woord gekomen bezoekers positief terugkijken op

. "Eén van de mooiste momenten vond ik de

, waarbij symbolisch de oudere generatie wilde laten zien dat zij de jongere generatie wilde dienen," vindt Gankema. Van der Brugge was geraakt door de openheid en eerlijkheid van de verschillende denominaties naar elkaar toe. "Daarbij werd ook uitgesproken hoe mensen over elkaar dachten." Oostingh is het schuld belijden tussen diverse generaties naar aanleiding van

bijgebleven, maar heeft ook een punt van kritiek: "Wat ik zeker niet sterk vond, was het getuigenis van een man en een vrouw. Van hen is de één katholiek en de ander protestant. Ze vertelden dat ze om en om naar elkaars kerk gaan. Dit is juist géén getuigenis van eenheid: een gemiste kans."

Stuurgroepvoorzitter Wilkin van de Kamp en

(als voorzitter van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten vertegenwoordigt in de stuurgroep) waren niet bereikbaar voor commentaar.

het bericht

het bericht

het artikel