Het lange anti-Joodse verleden werkt tot op heden door in de theologie. Om het gesprek over Israël op een goede en constructieve manier te voeren, is het belangrijk om ons hiervan bewust te zijn. Net als van de aannames die ten grondslag liggen aan onze visies, en in hoeverre deze stoelen op persoonlijke politieke opvattingen, interpretaties van de Bijbel, of wat daadwerkelijk in de Bijbel staat. Dat laatste is sterk afhankelijk van onze aannames over de context waarin de Bijbelschrijvers leefden en dachten, en wat ze dus wel of niet bedoeld kunnen hebben met hun teksten. Ik laat mij graag leiden door de nieuwe historische en theologische inzichten van de voortschrijdende wetenschap.

In het gedachtegoed van Steven Paas loopt alles helaas door elkaar heen. Hij maakt geen onderscheid tussen zijn politieke opvattingen en theologie. Ook doet hij een aantal aannames die niet wetenschappelijk te staven zijn en in de buurt komen van complottheorieën zoals die het christelijke denken over Joden al eeuwen bepaald hebben.

1. Christendom als “überreligie”?
Het eerste fundamentele probleem is dat Paas een rangorde aanbrengt in godsdiensten, zonder oog voor hun historische context en ontwikkeling. Hij stelt simpelweg dat hij “bezwaar [heeft] tegen elke religie, die Jezus Christus als God de Zoon geen plaats geeft en daardoor een on-Bijbels en daarom misleidend godsbeeld schept”. Het christendom is bij hem een ‘überreligie’ die veel beter is dan welke andere religie dan ook.