De kerk zegt veel e-mails en brieven te hebben gekregen over de situatie in Israël en Palestina.  Daarom ziet men zich genoodzaakt te reageren. ‘Met u delen wij de verbijstering over wat er in Gaza gebeurt’, stellen preses Trijnie Bouw en scriba René de Reuver. ‘Het voortgaande geweld en de vele doden raakt ons tot in onze ziel. Uw oproep om concreet uiting te geven aan onze verbijstering en het geweld een halt toe te roepen herkennen wij. Als kerk zoeken wij naar vormen om dit te doen vanuit onze roeping en verantwoordelijkheid. 

De twee stellen dat ‘het gebed om Gods Koninkrijk het uitgangspunt is van de kerk'. ‘We bidden om als pelgrims op weg te gaan met joden, christenen en anderen. Om samen te leven met alle verschillen, om te leven met de wonden en om samen te werken om de wonden te helen. We kiezen er als kerk voor om het uit te houden in de spanning als een weg uit de polarisatie.’ 

Concreet betekent dit dat de kerk bewust geen kant kiest in het conflict: ‘We weigeren om een eenzijdige kant te kiezen en maken een krachtige keuze vóór Joden en vóór Palestijnen; we komen op voor medemenselijkheid en luisteren naar de wonden; we zoeken naar wat heel en verbindt en komen op voor gerechtigheid en vrede, samen met onze partners en anderen. Dat alles vanuit de inspiratie van de waarden van Gods Koninkrijk.’ 

Vervolgens somt de kerkleiding een aantal voorbeelden op waaruit het kerkelijk getuigenis volgens hen heeft geklonken. Men noemt daarbij onder meer hulpacties van Kerk in Actie in Gaza, Westbank en Israël en een eerdere oproep van scriba René de Reuver over politieke loopgraven die oplossingen en noodhulp in de weg staan.  ‘De zoektocht naar verbinding, gerechtigheid en herstel gaat door’, vervolgt men. ‘Ook door de pijn en wanhoop heen. Het is misschien wel de belangrijkste les die we van onze Joodse en Palestijnse partners op dit moment leren: je blijven inzetten voor het goede, ook al lijken extreme stremmen de overhand te hebben.’