In 2023 schreef Paas zijn veel gelezen Vrede op aarde. Aanleiding was het feit dat hij constateerde dat de aloude verwoording van het Evangelie niet meer landde in onze postmoderne samenleving. Het geloof was iets van 'oma en opa’ geworden, zonder relevantie voor de nieuwe generatie buiten en ook binnen de kerk.
Pioniers ervoeren de moeite om het geloof zo te verwoorden dat het nog enigszins in zou gaan op vragen van de moderne mens, maar begonnen zelf te twijfelen over de inhoud van de boodschap.

Vandaar zijn motto toen: 'We moeten op zoek naar een heilsleer die blijft drinken uit de bronnen van de traditie en tegelijk kan resoneren in de gevoelswereld van nu.’  Want we leven in een tijd van soteriologisch agnosticisme.
Na ons deelgenoot te hebben gemaakt van zijn hoogstpersoonlijke reis (via het 'piëtistische bekeringsdrama'), kwam hij uit bij het Bijbelse kernwoord 'vrede'.

De zelfde urgentie tref ik ook aan in het begin van zijn tweede boek, als hij de vragen opnieuw formuleert: Waartoe is het christelijk geloof op aarde? Waarom zou ik christen worden of blijven? Hoe zou ik het christelijk geloof uitleggen aan mijn vrienden of collega’s? In de woorden van Yancey: "Waar is God goed voor?" Iets formeler: wat is de relevantie van het christelijk geloof? Geloven we om naar de hemel te gaan, of om niet naar de hel te gaan? Of is er een andere motiverende factor?