Trouwen met een ongelovige partner: ja of nee?
Iemand stelde mij onlangs de vraag: ‘Mijn dochter wil trouwen met een ongelovige jongeman; wat moet ik in ’s hemelsnaam doen!?’ Het had natuurlijk even goed deze vraag kunnen zijn: Mijn zoon wil trouwen met een ongelovig meisje; wat moet ik in ’s hemelsnaam doen!? Vooral dat ‘in ’s hemels naam’ is treffend: ja, wat zou de hemel nou van zo’n relatie vinden?
Vroeger zeiden ze: ‘Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’. Als het bij de kind om niet meer gaat dan hervormd en gereformeerd, mag je als ouder al dankbaar wezen. Maar wat als het om gelovig en ongelovig gaat? Als twee jongeren tot dezelfde denominatie behoren, zijn de ouders misschien allang blij. Het gaat toch niet om ‘dezelfde kerk’? Het gaat toch om dezelfde geestelijke gezindheid?
Praatmee