Steeds vaker betrapte ik mezelf op de gedachte: was ik maar dood
In 2017 werd Jurjen van Houwelingen door een herseninfarct bijna blind en kreeg hij te maken met ernstige geheugenproblemen. Hij raakte in een depressie. Met vallen en opstaan leerde Jurjen een aantal cruciale levenslessen om met deze nieuwe realiteit om te gaan. In dit boek laat hij zien dat tegenslagen niet het einde van je leven hoeven te betekenen. ‘Wanneer ga ik weer zien?’, vroeg hij aan zijn revalidatiearts. Ze antwoordde vrij koeltjes: ‘Ik zou er niet op rekenen dat dat nog gaat gebeuren.’ Die woorden sloegen in als een bom, zo schrijft Jurjen in onderstaand boekfragment.
Zelfmoordplan
Steeds vaker betrapte ik mezelf op de gedachte: was ik maar dood. Een ongewenste gedachte, dat wel. Als een gast die je huis binnendringt en vervolgens brutaal koffie gaat zetten, zo drong die gedachte zich aan mij op. Hoe ik ook mijn best deed, deze gast leek niet van zins te vertrekken. En dus zette ik steeds vaker zelf maar koffie voor ’m. De dood leek mij steeds meer de enige mogelijkheid om uit dit drama te ontsnappen. Als ik nou dood was, zo redeneerde ik, dan is alles eindelijk voorbij.
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee