Afgewisseld door gekmakend kanongebulder dat op grote schaal dood en verderf zaaide. Zelfs als er even niet geschoten werd was het leven in de loopgraven een kwelling met overal drek, ratten en enge ziektes. Met voortdurend de kans op een plotselinge aanval met granaten en golven soldaten, die als ze niet met mitrailleurvuur weggemaaid werden, uit pure doodsangst vochten als bezetenen. Aan dat front met die omstandigheden gebeurde op een bepaald moment iets opmerkelijks. Eigenlijk een wonder.

De dag voor de Kerst van 1914 werd het geleidelijk stiller aan het front. En warempel, uit de Duitse loopgraven klonk plots een Kerstlied; Stille nacht, Heilige nacht. Toen het lied ten einde was reageerden de Franse en Engelse soldaten aan de andere kant met applaus en een ander Kerstlied, waarna de Duitsers ook weer applaus lieten horen. Het was voor enkele waaghalzen aanleiding om uit de loopgraaf te klimmen en in het niemandsland tussen de loopgraven de tegenpartij een gelukkig Kerstfeest toe te roepen. Als één schaap over de dam is…