Achterberg maakt duidelijk dat hij als 10-jarig jochie “zijn hartje aan Jezus gaf”. “Vanaf die leeftijd nam ook sport een steeds grotere plek in, in mijn leven. Toen een topsportcarrière als schaatser in het verschiet lag, kwam mijn geloof steeds meer onder druk te staan.” Hij merkt op dat een “serieus geloofsleven en een sportcarrière een lastige combinatie is”. “In de sportwereld snapte niemand dat ik de kerk zo belangrijk vond, maar in de kerk snapte niemand dat ik mijn sport zo belangrijk vond. Ik kwam tot de conclusie dat ik moest kiezen tussen sport en geloof. Ik koos voor mijn geloof en beëindigde mijn sportcarrière. Ondanks dat ik vrede had met de keuze bleef ik met een heilig ongenoegen achter. Als ik gemaakt ben naar Gods beeld en Hij mij duidelijk een talent voor sport heeft gegeven, waarom kan ik daar dan niks mee binnen mijn geloof?”, vroeg hij zichzelf af.

Toen Achterberg op zoek ging naar antwoorden op zijn vragen, kwam hij in aanraking met sportministry. Hij ging werken bij Athletes in Action, een christelijke organisatie die het evangelie van Jezus Christus door middel van sport wil verspreiden. “Daar kreeg ik de ruimte om verder uit te zoeken hoe sport en geloof wel samen kunnen gaan. Inmiddels ben ik tien jaar verder en werk ik voor Next Move Sport en heeft God mij in de positie gebracht dat ik sporters mag helpen om hun talenten in te zetten als aanbidding voor God. Ik ben er van overtuigd dat als we onze door God gegeven talenten gaan uitleven we juist op die plekken komen waar God ons voor gemaakt heeft. En ook dat we mensen die open staan voor de liefde van Jezus mogen aanspreken in hun taal, namelijk sport.”