5 mei 2024: De dag dat ik mijn leven wilde beƫindigen (maar God greep op wonderlijke wijze in)
5 mei 2024. Al een paar weken voel ik me in de steek gelaten, verwaarloosd en verlaten. Het komt deze dag tot een eruptie van emoties en dit thema, dat door mijn hele leven gespeeld heeft, triggert de traumaās van mijn vroege jaren als kind. Ik reik uit naar mensen en vraag of ze kunnen langskomen, maar weinigen reageren en zij die antwoorden, komen niet. Het is voor mij de bevestiging dat mensen er niet zijn voor mij. In mijn hoofd ontstaat een grote, donkere wolk die mij bedekt onder een laken van suĆÆcidale gedachten. Dit, in combinatie met de alcohol die ik heb gedronken om de gevoelens te onderdrukken, zorgt voor een daadkrachtig besluit: vandaag is de dag dat ik het niet meer trek.
Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl.
Ik pak twee kleine messen uit de keukenla - stel dat eentje bot is - en heb bedacht wat ik ga doen en waar. Maar vlak voor ik de deur uitga, bid ik nog Ć©Ć©n wanhopig gebed: āGod, laat me iemand tegenkomen om met me te praten, want dit is anders mijn laatste uur.' Ik ga de poort uit en de verkeerde kant op. Ik kom langs het pleintje in de buurt, alwaar een paar mensen op deze warme avond nog zitten te genieten van hun dag. Ik ga zitten om nog even de laatste momenten tot me te nemen voor ik richting de plaats ga waar ik mijn leven wil beĆ«indigen. Terwijl mensen vertrekken, blijft er Ć©Ć©n man over: een buurman die ik niet ken, maar al jaren groet op de route naar de supermarkt.
Praatmee