Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Corona heeft ons allemaal een flinke draai om de oren gegeven. Gelukkig is de maatschappij, die piepend en krakend min of meer tot stilstand kwam, weer gaan draaien. En ik weet niet hoe het u vergaat, maar soms denk ik: o ja, corona, daar hebben we ook nog mee te dealen gehad. Iets wat zo prominent de (werk)dag bepaalde, is in mijn beleving verworden tot een voetnoot in de recente geschiedenis. Voor mensen met bijvoorbeeld long covid gaat dit natuurlijk niet op. Zij voeren een dagelijks gevecht met soms onoverwinnelijke krachten van de natuur.
Corona heeft niet alleen het maatschappelijke leven en de gezondheid van velen een knauw gegeven, ook de kerk is niet meer wat zij was. Er zijn kerkgangers die het noodgedwongen thuis digitaal volgen van een dienst als prettig hebben ervaren en die lijn voortzetten, ook nu de kerkdeuren elke zondag weer wagenwijd openstaan. Anderen hebben ontdekt dat de kerk niet per se dé plek is om geestelijk voedsel te halen en hebben alternatieven gevonden, die beter aansluiten bij persoonlijke behoeftes. En weer anderen hebben afgezwaaid. De kerk kan ‘gulzig’ zijn en voor hen is het mooi geweest; corona vormde slechts het laatste zetje in de rug.