Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Wie Joop Gankema zegt, zegt Opwekking. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een groot deel van zijn boek ‘Mijn leven met de Grote Regisseur’ over deze conferentie gaat. Afgelopen weken spraken we al met Joop over zijn bekering, wonderen in zijn leven en het spreken van God. Vandaag vertelt hij over de Opwekkingsconferentie, waar hij dan misschien geen directeur meer is, maar die hem nog altijd zeer dierbaar is: “Het gaat mij niet om massa, spektakel of grootheid. Ik kijk naar wat God in de harten van mensen doet.”
In zijn boek schrijft Gankema dat de Opwekkingsconferentie vaak op een frontlinie in oorlogstijd leek. Waarom eigenlijk? “Dat heeft vooral te maken met de strijd in aanloop naar de conferenties toe”, stelt hij. “Er kwamen altijd wel dingen op ons pad, er was altijd wel strijd. Ieder jaar was er wel iets. Soms waren dat de meest idiote dingen. Zo wilde een milieuclub eens dat we de conferentie zouden verplaatsen omdat we het broedseizoen zouden verstoren. Totaal absurd. Of de grote tent die een dag voor dat de conferentie begon doormidden scheurde. Altijd waren er zulke dingen. En we beseften al snel: dit is niet de regie van mensen, maar van iemand die niet wil dat de Pinksterconferentie doorgaat. En toch kwam het, met hulp van de Heer, altijd weer goed.”