Apart, hoe taal werkt. In allerlei bijdragen over Peter R. de Vries (ook apart, die R.) wordt in de verleden tijd gesproken. ‘Hij was zo’n bevlogen man... Hij pakte zoveel cold cases aan.’ Er wordt hier en daar zelfs een curriculum vitae opgenomen. Alsof hij al dood is. Zo werkt het, want in de gedachten van velen is hij al een beetje dood. Je merkt zoiets ook in het pastoraat. Als je naast het ziekbed van iemand zit, zegt de familie ook zomaar: ‘Hij was zo’n lieve man.’ Talig kunnen we niet wachten tot iemand dood. Is. ‘Als ik dan zeg ‘Hij is er nog’, geeft men dat meteen toe, maar spreekt even later in de verleden tijd verder.