Cvandaag heeft vaak bericht over wat de Bijbel zo mooi noemt ‘onwelvoeglijk handelen’ door kerkleiders. Hoe bekender een voorganger die over de schreef gaat, hoe groter het tumult, de teleurstelling of zelfs boosheid over diens gedrag. Niet alleen in de betreffende kerk is er rumoer, maar ook ver daarbuiten. Met als gevolg verwijten van hypocrisie en jongeren die de kerk (en soms hun geloof) vaarwelzeggen. Dat is volkomen te begrijpen. Maar dit fenomeen van de Luxuria, de tweede uit rijtje met de zeven hoofdzonden uit de katholieke traditie, is niet een exclusief probleem voor kerkleiders.