PKN-predikant: “Niet verbinden met migrantenchristenen is gemiste kans”
“Als docent inburgering ontmoette ik doordeweeks tientallen migranten. Op zondag kwam ik geen enkele migrant tegen. Er ontstond een heilig ongenoegen bij mij”, zo vertelt Esther van Schie. Zij is voorganger van een internationale kerk, ICU (In Christ United) in Gouda. Namens Stichting Geloofsinburgering hoopt zij de kloof tussen migrantenchristenen en Nederlandse kerken te verkleinen. “Er wonen inmiddels meer dan één miljoen migrantenchristenen in Nederland. Wat zou het mooi zijn als meer van deze mensen hun plekje in Nederlandse kerken gaan vinden, zodat we leren om samen te geloven”, vertelt de PKN-predikant in gesprek met Cvandaag.
Esther hield zich destijds bezig met het organiseren van Alpha-cursussen. “We kwamen op het idee om een soort Alpha-cursus voor migranten te starten. Langzamerhand schoven er steeds meer mensen aan en van daaruit is een migrantenkerk ontstaan. Gaandeweg ontdekte ik dat ik in de kerk allerlei domineestaken uitvoerde, maar ik daar niet mijn papieren voor had. Zo ben ik op het idee gekomen om theologie te gaan studeren en volgde ik de master ‘gemeentepredikant’. Na mijn afstuderen heb ik de synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) mijn verlangen kenbaar gemaakt om ‘predikant voor migranten’ te worden. Daar hebben zij vervolgens mee ingestemd. In dat kader hebben we Stichting Geloofsinburgering opgericht.”
Samen geloven
Eén van de pijlers van deze stichting is het project ‘Samen Geloven’. Samen Geloven is een samenwerking tussen Stichting Geloofsinburgering en Kerk in Actie. “In onze internationale kerk in Gouda heb ik ontdekt hoe verrijkend het is om met mensen uit diverse culturen één kerk te vormen”, maakt Esther duidelijk. “Iedereen leest de Bijbel vanuit een eigen culturele bril. In de Efezebrief schrijft de apostel Paulus dat we als gelovigen aan elkaar gegeven zijn om samen ‘de breedte, lengte, hoogte en diepte van de liefde van Jezus te leren kennen’. In de praktijk zien we dat mensen dit samen meer en meer leren te ontdekken en dat vind ik mooi om te zien. Als Nederlanders hebben we over het algemeen een relaxed leven. Als je dan een broeder of zuster spreekt die zijn of haar land heeft moeten ontvluchten, komt het geloofsleven in een heel ander perspectief te staan.”
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee