Een half jaar geleden deed de vrouw, bij wie Visser 'te ver is gegaan', een melding bij het bestuur van het LEEF!-netwerk. Een ‘onafhankelijke wegingscommissie’ heeft de melding vervolgens onderzocht en komt tot de conclusie dat er sprake is van ‘grensoverschrijdend gedrag in een pastorale relatie’. Er was geen sprake van seksuele gemeenschap, bevestigt de raad van advies van het LEEF!-netwerk.

Een woordvoerder van het LEEF!-netwerk laat weten: ‘De wegingscommissie is niet over één nacht ijs gegaan. Deskundigen hebben de kwestie uitvoerig onderzocht. Als bestuur staan we dan ook achter de bevindingen van de wegingscommissie. De eindconclusie is duidelijk. Het is niet verstandig om daar in detail dieper op in te gaan.’

De wegingscommissie, het bestuur en Visser zijn het erover eens dat het verstandig is om het werk niet langer voort te zetten. ‘Ik leg mijn taken in het LEEF!-netwerk voorgoed neer’, maakt Visser duidelijk in zijn brief.

Schuldbelijdenis
In zijn brief citeert Visser Psalm 51:3-4, ‘Wees mij genadig, o God, overeenkomstig Uw goedertierenheid, delg mijn overtreding uit overeenkomstig Uw grote barmhartigheid. Was mij schoon van mijn ongerechtigheid, reinig mij van mijn zonde. Want ík ken mijn overtredingen, mijn zonde staat mij voortdurend voor ogen.’ ‘Deze diepe psalm spreek ik na’, voegt Visser toe. ‘Ik ken mijn overtredingen. Ik schaam me diep en neem mijn volledige verantwoordelijkheid omdat ik te dicht bij een andere vrouw ben gekomen. We hebben geen seks gehad, maar ik ben wel te ver gegaan.’

Visser maakt duidelijk dat zijn gezin door een zware tijd gaat. ‘Ik ben zo dankbaar voor hoe mijn lieve vrouw naast me staat, hoe we elkaar hebben kunnen vasthouden en hoe ons huwelijk dieper gaat dan ooit. Maar het doet nu vooral rauwe pijn dat dit proces ook hen zoveel diepe pijn doet. De afgelopen maanden waren zwaar en heftig. Ik weet nu uit eigen ervaring hoe ontzettend moeilijk het is jezelf iets te vergeven waarvan ik weet dat Jezus het met zijn bloed vergeven heeft.’

Wie is Visser?
Het werd zijn verlangen om in kerken de veelkleurigheid van verschillende kerken terug te zien en zo stonden hij en zijn vrouw vanaf 2000 aan de wieg van ICF Rotterdam. Na vijf jaar was het tijd om alle geleerde lessen in interculturele kerk planting te delen met de rest van Nederland. Stichting ICP NL (Intercultural Church Plants) network werd in 2005 opgericht. Na het overdragen van ICF Rotterdam kon Visser als pionier niet stil blijven zitten, een nieuwe kerkplant in Rotterdam zag het licht in 2013: LEEF! Een nieuwe vorm van kerkzijn waarbij alles gericht is op een maken van discipelmakers.

Later werd Visser netwerkleider bij ICP Europe, een stichting die in vele landen in Europa netwerken opzet die een beweging van discipelen door interculturele kerkplanting als speerpunt hebben. De kerkplanter hoopt op de verwezenlijking van 1000 nieuwe missionaire gemeenschappen in het jaar 2035. Overal in Europa zijn kerkplantingsorganisaties actief, maar vaak ligt de focus op het bereiken van één bepaalde doelgroep. Volgens Visser heeft Europa interculturele gemeenschappen hard nodig. Lees ook: Visser heeft een droom voor Europa: "We willen 1000 nieuwe kerken planten".