Evert verloor zijn beide kinderen en schoonouders tijdens MH17-ramp: "Hoe ga je dan door?"

“Wat doe je als je je kinderen niet meer hebt? Wat is dan het doel van het leven?” Evert van Zijtveld verloor zijn beide kinderen toen vlucht MH17 in 2014 werd neergehaald door Russische militairen. De “voor het leven getekende” Evert vertelt bij Hour of Power wat dit met hem gedaan heeft en waarom hij nog steeds naar de kerk gaat.

Frederique (18) en Robert-Jan (19) werden door hun ouders afgezet op Schiphol. Samen met de schoonouders van Evert zouden ze naar het zonnige Maleisië afreizen. “Er speelt zich een film af. Je wilt het niet geloven. Je mag geen burgervliegtuigen neerschieten. Je zit in een onwerkelijk situatie”, vertelt Evert over de dag van de ramp.

Frederique wilde medicijnen gaan studeren en Robert-Jan zou een opleiding tot officier gaan volgen. Evert geeft toe dat hij wel eens gewenst heeft dat hij ook in het vliegtuig had gezeten. “Wij zijn een van de gezinnen die uit elkaar is gerukt. Hoe ga je dan door? Ik heb toch wel een reis moeten maken. Ik geloof wel in God en kan mij niet voorstellen dat er hierna niets is. Waarom zou je hier anders op aarde zijn? De kerk is ook een heel goed instituut vind ik. Er zitten ook heel fijne mensen moet ik erkennen.”

Toch zit Evert niet meer in de gemeente waar hij zat ten tijde van de ramp. “We gingen kort daarna weer naar de kerk en de voorganger zei toen: ‘Je moet vertrouwen hebben op God, op Hem kun je bouwen.’ Ik ben huilend de kerk uitgegaan. Ik kon niet begrijpen waarom God toestaat dat een burgervliegtuig met onschuldige mensen uit de lucht wordt geschoten en daarmee zoveel mooie mensenlevens teniet doet. De vraag hoe dit mogelijk is gaat heel diep. Ik denk dat het vliegtuig door de militairen met voorbedachte rade uit de lucht is geschoten, er zit een stukje kwaad in deze wereld.”

Monument
God is met de jaren “toch wel een beetje een houvast geworden” voor Evert. “We zijn heel blij dat we aan de kerk verbonden zijn. Het zijn echt prachtige mensen die je helpen in gesprekken. Ik heb na de ramp goed moeten nadenken hoe ik niet nog meer zou verliezen. Er is zoveel afstand, ga maar eens in gesprek met iemand die zijn kinderen en schoonouders is verloren. Die stap is voor veel mensen te zwaar. Dus heb ik besloten zelf die stap te zetten. Dat heeft mij wel geholpen. Ik ben ook de voorzitter geworden van een stichting n.a.v. de vliegramp. Na drie jaar hebben we ook een monument onthuld in Vijfhuizen, dat was wel heel belangrijk om gerealiseerd te hebben.”

Evert vervolgt: “Je moet een vechter zijn om dit te overleven. Ik kan het niet anders zeggen. Die kracht krijg je niet zelf maar komt toch van boven. Ik heb de kracht gekregen om dat te doen. Ik hoop dat ik hier iets kan doen uit naam van de kinderen.” Zo heeft Evert onder meer een fonds opgericht voor kwetsbare kinderen, dat de naam van zijn kinderen draagt. 

Tot slot heeft Evert nog een advies vanuit zijn eigen ervaring voor mensen die nu middenin een rouwproces zitten. “Ik zou ze willen meegeven om met anderen te gaan praten. Als het kan, zou ik ze ook aanraden om mensen uit de kerk te ontmoeten. Ga niet in een hoekje zitten maar probeer naar buiten te treden. Kijk wat je basis kan zijn om stappen te zetten en zoek naar wat je houvast kan zijn. Ik hoop van harte dat de tijd wat van de wonden zal helen. Wij zijn aan een kerk verbonden en dat gun ik iedereen.”

Deel dit artikel op: