Van undercover tot zendeling
Hij zag de trieste en spannende kant van Nederland, in zijn undercoverwerk als politieagent. “God verslaat dat met gemak, mijn passie voor God ook.” Nu Robbert Sinon (32) samen met zijn vrouw Rianne (30) en kinderen naar Tsjechië vertrekt om namens CAMA Zending evangelisatiewerk te gaan doen in het meest atheïstische land van Europa, heeft hij die deur dichtgegooid. “Eigenlijk kom ik uit een actiefilm, nu zit ik in een gospelfilm.”
Het is de moeilijkste beslissing tot nu toe voor Robbert, die met dit interview met een smak de deur richting undercoverwerk dichtgooit. De deur die nog altijd op een kier stond. Zijn vrouw Rianne is, naast God, de aanstichtster van de uitzending van het gezin. Samen zitten ze voor het beeldscherm, af en toe trekt hun dochter Jaël aan moeders’ mouw.
Vaak begint het verlangen naar zendingswerk al ver voor een uitzending. Hoe was dat voor jullie?
Rianne: “Ik kwam op mijn vijftiende tot geloof, bij de Nazorg op Opwekking. Daar bekeerde Hij mij en gaf ik mijn hart aan Jezus. Een vrouw bad op dat moment voor mij: ‘Je hebt een roeping op je leven om over Jezus te vertellen in het buitenland.’ Vanaf dat moment was het voor mij duidelijk dat ik dat ooit zou doen. Vanaf toen ben ik er in mijn hoofd actief mee bezig geweest en heb ik erover nagedacht. Het verlangen werd steeds groter, ik werd daar warm van.”
Twee jaar daarna leerden Rianne haar huidige man Robbert kennen tijdens een tussenjaar bij Youth for Christ. Het verlangen was een gegeven. Robbert moet grinniken: “Dat was inderdaad interessant. Ik zei: “Begin lekker bij je buurt, bij je collega’s op school. Doe daar je ding. Dan zien we het te zijner tijd wel.” Het verlangen bleef, ook voor evangelisatiewerk in het buitenland.
Een zak geld om mee te evangeliseren
Toen Rianne afgestudeerd was en als docent aan de slag ging, was Robbert inmiddels politieagent. Met de twee salarissen konden ze een huis kopen, net na de recessie. “Een investering in het zendingswerk. Het doel was een zak geld om mee te beginnen.” Toen buren hun huis tweeënhalf jaar geleden te koop zetten, was het echtpaar verrast. “Wij vonden het ook tijd worden.”
“Tegelijk kreeg ik een droom”, vertelt Robbert, “waarin een makelaar een vraagprijs gaf terwijl hij door het huis liep. Een kale man. Toen wij de volgende ochtend naar aanleiding van die droom de eerste de beste makelaar belden, stond diezelfde man voor de deur. Hij liep een rondje en noemde een vraagprijs nagenoeg aan die uit mijn droom. Het huis verkochten we boven de vraagprijs, iets wat toen niet gewoon was.”
Kort daarvoor zat Robbert nog volop in zijn werk als agent. “Het was de plek waar ik moest zijn. Na de politieacademie ging ik naar 112-meldingen, waar je met geluidsoverlast, maar ook met verongelukte kinderen geconfronteerd wordt. De actie ging me goed af.” Na een poosje verbreedde hij zijn horizon en volgde hij diverse specialisaties binnen de politie, welke uiteindelijk leiden naar het werk als undercover. “Van extreem-links tot extreem-rechts en alles ertussenin.”
Was je als christen anders met je werk bezig dan collega’s?
Rianne knikt, ze kijkt Robbert aan. “Als jij bij een reanimatie aankwam ging jij in je hoofd bidden. Veel van je collega’s gingen onderuit, na het zien van bijvoorbeeld treinlijken. Veel mensen kwamen met een burn-out thuis te zitten.” Door het rijden van 112-meldingen ontwikkelde Robbert een gave die in Tsjechië van pas zal komen, zag Rianne. “Hij kan met iedereen praten, van een directeur, kind tot junk. Hij wint in 30 seconden je vertrouwen.”
Was stoppen lastig voor jou, Robbert?
“Zeker, de beslissing was de moeilijkste tot nu toe. Dit is het eerste interview waarin ik dieper inga op mijn vorige baan, door dit te doen gooi ik een bepaalde deur dicht. Maar uiteindelijk moeten we ons bezig houden met eeuwig leven, niet met 80 jaar op deze wereldbol. Het was supervet en ik kijk ook met trots terug op de dingen die ik gedaan heb. Het waren hele spannende, vette en trieste ervaringen. Maar God verslaat dat met gemak. Mijn passie voor God ook. Wat ik nu ga doen is ook vet. Er is niets mooiers dan mensen bij God brengen en weten dat ze voor de eeuwigheid gered zijn.”
Koffie-afspraak bij CAMA
In de voorbereiding naar het zendingswerk kwam de familie bij CAMA Zending terecht, waar ze terechtkonden voor een koffie-afspraak. “Eerst hielden we nog veel vast aan dat wat belangrijk voor ons was, bijvoorbeeld het zelf voorzien in ons onderhoud. Maar gaandeweg kozen we ervoor om achter God aan te gaan. Hij ging snoeien. De koffie-afspraak en het traject bij CAMA was belangrijk, omdat we achtergrond nodig hadden in het werk dat we wilden doen. Boudewijn (van Schoonhoven, de directeur van CAMA Zending, red.) hield ons ook voor dat we volledig van giften konden leven en daar fulltime als zendelingen aan de slag konden.”
Robbert en Rianne wilden graag naar Tsjechië, waar slechts 0,7 procent van de bevolking christelijk is, “het meest atheïstische land van Europa”. Ze worden op weg geholpen door een echtpaar dat al 30 jaar voor Operatie Mobilisatie uitgezonden is naar het land. “Eerst de taal leren en gesprekjes aanknopen, dan bouwen aan ons netwerk. Door vrienden te maken sta je steviger in de maatschappij.” Dat er zo weinig christenen in het land wonen is geen belemmering. Robbert: “Je kan er bij iedereen die je aanspreekt van uitgaan dat ze niet gelovig zijn.”
