Wat Siroos niet weet, is dat een van de deelnemers aan het seminar een vrouw die werkt voor de Iraanse inlichtingendienst. “Het bijzondere is dat deze vrouw tijdens de bijeenkomsten tot geloof kwam. Toen biechtte ze op dat ze eigenlijk een spion was.” Siroos is in Iran op uitnodiging van een andere Nederlandse Iraniër, Vahik Abrahiam. Hij is in dezelfde periode als Siroos in Nederland terechtgekomen, maar is teruggekeerd naar zijn geboorteland om gemeentes te stichten. Vahik nodigde Siroos uit om christenen toe te rusten op het gebied van relaties. Dat is een punt waar hij zelf mee heeft geworsteld en daarom heeft hij zich er in verdiept. “Waar we in Nederland de lesstof verdelen over vier avonden, gaven we in Iran vier lessen op een dag, vanwege de veiligheid. Mensen hoefden dan niet steeds opnieuw te reizen.”

Nadat de lessen zijn afgerond willen Siroos en Vahik naar een andere stad reizen, in het zuiden van Iran. Maar de vrouw die voor de inlichtingendienst spioneerde, zei dat de Iraanse politie hen daar op zou wachten. Siroos ging daarom de laatste dagen van zijn verblijf naar zijn ouders. Vahik en zijn vrouw kwamen op de laatste dag langs om afscheid te nemen. Het bleek dat de inlichtingendienst hem gevolgd was. “Toen ze bij ons aankwamen, viel een bewapend arrestatieteam het huis van mijn ouders binnen. Vahik en ik werden geblinddoekt en naar de beruchte Even-gevangenis in Teheran gebracht.”

Afvalligheid
Bang is Siroos niet. “Voordat ik op reis was gegaan, had ik samen met een broeder gebeden en Bijbel gelezen. Hij las ook de tekst uit Marcus 11 waarin Jezus zegt dat Hij je de woorden zal geven op het moment dat je moet spreken. Ze vroegen wat ik in Iran deed. Ik vertelde dat ik een christelijke leider in Nederland ben. De ondervrager reageerde met ‘het maakt me niet uit of je christen of moslim bent.’ Dit is een tactiek om je aan het praten te krijgen."

De beschuldigen worden opgestapeld. “De eerste was het deelnemen aan illegale bijeenkomsten, de seminars. De tweede beschuldiging was het in gevaar brengen van de nationale veiligheid. Ik zei hoezo? Wat heb ik dan gedaan? Ik kreeg als antwoord: ‘Je brengt mensen tot het christendom. De mensen die zich bekeren worden bedreigd door de familie, gedood. Anderen gaan dan weer wraak nemen. Dat is een gevaar voor onze veiligheid.’ Ook werd ik beschuldigd van ‘afvalligheid van de islam’.

Siroos wordt opgesloten in een isoleercel en heeft met niemand contact. “De eerste dag dat ik daar zat, viel me iets op. Door stress of vermoeidheid krijg ik altijd uitslag op mijn armen en benen. De week voorafgaand aan de arrestatie had ik daar al last van. Ook had ik heel veel jeuk. Het bijzondere was dat toen ik in die cel zat, dat allemaal verdwenen was. Ik had nergens last meer van. Ik ervoer dat als een wonder. Later hoorde ik dat mijn vrouw hier specifiek voor had gebeden, omdat ze weet dat ik in stresssituaties altijd last krijg van eczeem en jeuk. Dit was het eerste waar ze voor gebeden had. Ze had een lijst met veertig gebedspunten voor mij. Al die gebedspunten zijn verhoord, hebben we achteraf dankbaar geconstateerd.”

Hand vasthouden
"Mijn cel was helemaal kaal, met een metalen deur. Er was een heel klein raampje buiten mijn bereik. De eerste dag kwam daar weinig licht doorheen. De lucht was grijs, het was februari. De tweede dag zag ik dat er door dat kleine raampje licht in mijn cel scheen. Toen dacht ik: Als er licht door dat raampje kan komen, kan God hier ook zijn. Ik begon te bidden. Dat gaf me enorme kracht."

"Op een avond bad ik tot God: Ik mis mijn vrouw Soheila. Ik wil zo graag haar hand vasthouden. Ik had twee dikke dekens over mijn hoofd getrokken om mijn cel toch wat te verduisteren, want ik wilde gaan slapen. Ik stak mijn hand buiten de dekens en ervoer dat mijn vrouw mijn hand vastpakte. Dat was zo bijzonder. Ik ervoer het als een geschenk van God. Het bijzondere is (vertelt Siroos met tranen in zijn ogen, red.) dat mijn vrouw precies dezelfde ervaring op hetzelfde moment. Ook zij miste mij en had God gebeden. Ook zij had het gevoel dat ik haar hand vastpakte."

Piekeren
“Er zijn ook momenten geweest dat het erg moeilijk was. Dan ging ik weer nadenken over mijn vrouw en kinderen, mijn toekomst. Ook maakte ik me zorgen over mijn familie in Iran. Mijn ouders waren al oud. Ik piekerde over de vraag wat het voor hen moest zijn dat hun zoon was opgepakt. Er waren ook wel momenten dat ik God kwijt was. Dat ik even vergeten was dat Hij bestaat.”

Ondanks alles heeft Siroos ervoren dat het Woord van God kracht geeft. “Met name de bijbelteksten die ik kort voor mijn vertrek naar Iran had gelezen, herinnerde ik me. Bijvoorbeeld de tekst: ‘Zie, Ik zend u als schapen te midden van de wolven (Matt 10:16).’ Of de tekst: ‘Wees in geen ding bezorgd, ik zorg voor U.’ Ook die tekst uit Marcus 13:11 over dat de Heilige Geest je spreken leidt, bemoedigde me juist ook op momenten dat ik het nodig had. Het gaf kracht om te getuigen tegen de rechter die vroeg waarom ik christen was geworden. Ook onderweg in de auto naar de rechtbank kon ik met drie bewakers het Evangelie delen. Op zulke momenten dacht ik: Wellicht kan mijn gevangenschap ertoe bijdragen dat deze bewakers Jezus leren kennen. Niemand anders zal het hen anders ooit vertellen. Misschien heeft Hij me daarom wel naar deze plek gestuurd.

De twee weken in gevangenschap heeft mijn relatie met God echt veranderd. Ik heb veel meer ervaren wie God als vader is. Een God van liefde, Die altijd bij je is. Mijn beeld van God als vader werd erg gestempeld door het beeld dat ik van mijn eigen vader had. Heel dominant en dwingend. Nu ervaar ik dat ik in Gods schoot mocht slapen. Ik heb veel meer de intimiteit met God ervaren.”

Online event ‘Als het tegenzit’
Wil je weten hoe het verder ging met Siroos in gevangenschap en ook horen hoe God Soheila bemoedigde? Wil je ontdekken hoe jij overeind blijft in moeilijke omstandigheden? Kijk het online event terug!