Dat ‘geborgen zijn in’ is iets waar ik vaak over nadenk.
Wat is dat? Wat betekent dat voor mij?
'Geborgen bij God', wat betekent dat als een virus rondraast?

Ik moet denken aan een kinderlied:
Ik ben veilig in Jezus armen
Veilig aan Jezus hart.

Er is een woord van Jezus dat de basis is van die gedachte

Je kunt het vinden in Matteüs 10:28: ‘En weest niet bevreesd voor hen, die wèl het lichaam doden, maar de ziel niet kunnen doden; weest veeleer bevreesd voor Hem, die beide, ziel en lichaam, kan verderven in de hel.’

Wat biedt mij dat woord veel troost.

Weet u wat Joodse mensen bij het graf zeggen?

Joden zeggen het zo:
‘Moge uw ziel bewaard blijven in de buidel van het eeuwige leven.’

De beeldspraak van het bewaren door God van mensenlevens is ontleend aan de gewoonte van herders om geschikte stenen, die zij ’s zomers in de droge rivierbeddingen vonden op te bergen.

De jonge David zal het gedaan hebben toen hij nog herder was. Misschien heeft hij het ook gedaan toen hij in gevecht ging met Goliath. Gladde, ronde stenen moest hij hebben. Die bleven niet in de slinger haken en hielden zuiver koers.

Maar soms was er een steentje bij, zó mooi, dat David die diep onder in zijn buidel stopte. Zo’ n steentje was te mooi om weg te gooien!

En als hij dan met zijn slinger ging oefenen, dan slingerde hij het ene steentje na het andere weg. Raak of mis naar die steentjes keek hij niet meer om. Maar dat ene mooie steentje bewaarde hij. Als een kostbare schat....

Ons lichaam in de aarde zal vergaan. Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.
Maar God bewaart mijn ziel als een kostbare schat.

We vertrouwen het lichaam aan de aarde. Maar bevelen hun ziel aan bij God.
‘Vader in uw handen beveel ik mijn Geest’.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.