N. J. Teerds, ouderling binnen de GerGem, geeft antwoord. "Je noemt de woorden 'krampachtigheid' en 'demonisering'. Toch zijn deze woorden niet zo passend in dit geheel. De gereformeerde gezindte - en dus ook de GerGem - staan er echt niet krampachtigheid in, maar zij hebben wel een heldere lijn en duidelijke opvattingen over de kinderdoop. Als ouders lid zijn van een van de kerken binnen de gereformeerde gezindte wordt van hen verwacht, dat ze hun kind laat dopen. We zien dat als een voorrecht en als een troost (lees het doopformulier er nog maar eens op na). Er verschijnen de laatste tijd opnieuw boekjes over de kinderdoop en ook in de Saambinder is er op dit moment (eind vorig jaar, red.) een artikelenserie over dit onderwerp.

Als iemand zijn kinderen niet wil laten dopen of zichzelf in een ander verband laat overdopen betekent dat, dat hij of zij van gedachten en opvattingen is veranderd. De aloude leer, ook wezenlijk binnen onze gezindte, wordt dan verlaten. Dat doet echt verdriet en pijn. Die veranderde opvatting kan rekenen op onbegrip. Dat geldt mede als de opvattingen van Calvijn en andere oudvaders op dit punt worden geloochend. Dan ontstaat er op dit wezenlijke punt van de kinderdoop scheiding en afstand. Het is goed te luisteren naar Gods Woord en daarbij te blijven. Dat geldt ook voor de belijdenisgeschriften en wat ons van de oudvaders is overgeleverd. Dat geeft houvast!"

Niet iedereen binnen de gereformeerde gezindte vindt dat er voor de volwassendoop geen plek is binnen de kerk. "Wanneer wederdopers onder censuur staan, vind ik dat verschrikkelijk. Doopwater mag geen scheiding brengen tussen christenen. Het bloed van Christus is belangrijker", vertelde ds. M. M. van Campen eerder in dit CIP-artikel over de doop. "Wanneer je als gemeentelid niet achter de kinderdoop kunt staan, maar wel van harte de 12 Geloofsartikelen belijdt, ben je bij ons welkom in de dienst en aan Zijn tafel."

Bekijk ook onderstaande lezing van Willem Ouweneel waarin hij argumenten voor kinder- en volwassendoop behandelt: