Na een ziekteperiode van ongeveer twaalf jaar overleed Agnes’ man in 2021. “Met name de laatste vier jaar voor zijn overlijden waren erg zwaar, omdat hij intensieve zorg nodig had. Die jaren heeft hij op een andere plek gewoond. Ik vervreemde niet van hem, maar hij wel van mij.” Agnes kijkt dankbaar terug op het stervensmoment. “We hebben samen gezongen en gebeden. En de dag ervoor hebben we met anderen samen avondmaal gevierd. De rouw is niet een fase, maar de rest van mijn leven, want ik mis mijn man op momenten dat (klein)kinderen worden geboren, trouwen of een diploma behalen.”

Agnes koos er bewust niet voor om zichzelf te isoleren. “Ik heb een coachopleiding gevolgd en heb me gespecialiseerd in rouw en verlies. Met mijn coaching help ik mensen die zichzelf beter willen leren kennen en hun identiteit in Christus sterker maken. Soms veranderen zij van baan, waarin ze beter floreren! Dat vind ik mooi om te doen.”

Je behoort tot een specifieke groep singles: weduwen en weduwnaars. Is deze groep binnen de christelijke wereld en de kerk voldoende in beeld?
“Te weinig. Een weduwnaar die deel uitmaakte van een rouwgroep, die ik als coach begeleidde, ging naar een bijeenkomst voor singles. Hij verwachtte meer te horen van het leven als single in Gods Koninkrijk. Hij was enigszins teleurgesteld.