"Er wordt ook op de kinderen ingepraat dat ze vooral naar de kerk moeten gaan, moeten bidden, van voetbal af moeten, wat erin resulteert dat de kinderen niet graag naar oma gaan. Ik daarentegen ga steeds meer het geloof zien als sekte. Nog even en ik voel pure haat tegen alles wat kerk is. Ik heb hier artikelen gelezen over sekte. Het verschil zou zijn: bij een sekte gaat het om één leider en zijn volgelingen. Ik denk dan meteen aan Jezus. Naar mijn idee heeft het geloof mij mijn ouders afgepakt. Mijn vraag: hoe moet ik hiermee omgaan?," aldus de vragensteller die aangeeft dat hij of zij zelf niet gelovig is en rekening wil houden met het geloof van vader en moeder.

De hersteld hervormde predikant ds. N. den Ouden (foto) geeft antwoord: "Door middel van haar ziekte is je moeder heel anders tegen het leven aan gaan kijken. Ze is opeens meer gaan zien waar het in het leven echt om gaat: God leren kennen. Ze heeft de dood in het gezicht gekeken en haar levensverwachting is onzeker. Maar het is altijd moeilijk om het evenwicht te vinden. Het zou kunnen dat ze nu vanuit haar vroegere zorgeloosheid, nu doorschiet naar een te ver doorgevoerde ijver over haar kinderen. Ze wil als het ware verloren tijd inhalen. 

Is het christelijk geloof een sekte? (...) Uit je vraag maak ik niet op dat je ouders in een sekte verzeild zijn geraakt. Ze zullen lid zijn van een kerk waar gewoon een kerkenraad functioneert en niet één of andere enge leider. Ik wil in mijn antwoord dus begrip vragen voor je moeder. Ik denk dat ze echt met een bewogen hart denkt aan haar kinderen en kleinkinderen, en ze voor het kwade wil behoeden.

Tegelijk zou ze wel moeten beseffen dat zijzelf haar kinderen anders opgevoed heeft. Ze kan geen ijzer met handen breken. Ze moet waarschijnlijk meer leren om God te laten werken, in plaats van dat zij het moet doen."

Lees hier de volledige beantwoording van ds. N. den Ouden.