Ds. Vergunst herkent de worsteling, maar wijst erop dat geestelijke traagheid niet per se ongeloof betekent. “Bidden is de adem van de ziel”, schrijft hij. “Wanneer bidden slechts gewoonte wordt, is dat een teken van een ingezakt geestelijk leven.” De predikant vergelijkt het met het leven van David, die ondanks diepe zonden een kind van God bleef, al had hij “de Geest bedroefd” en de innerlijke vreugde in zijn geloof verloren.

De oorzaak van geestelijke vervlakking ligt volgens ds. Vergunst vaak in “kleine zonden” - dingen die we gemakkelijk verontschuldigen, maar die ons hart langzaam van God vervreemden. Hij roept lezers op om zich te laten doorzoeken door het Woord en om eerlijk te zijn over wat tussen hen en God in staat.