De Israëlische staat en premier Netanyahu gedragen zich niet langer als verdediger, maar als agressor. Wie dat nog niet durft te zeggen, kijkt weg van een werkelijkheid die zich onder onze ogen ontvouwt. In Gaza voltrekt zich een van de grootste menselijke rampen van deze eeuw, met een snelheid en vernietigingskracht die zijn gelijke nauwelijks kent. En op de Westelijke Jordaanoever - waar Hamas géén machtsbasis heeft, zoals u ongetwijfeld weet - gaat de onderdrukking onverminderd door. Systematisch. Stilletjes. Maar steeds minder verhuld.

Want het verschil met eerdere decennia is schrijnend en tegelijk verhelderend: Israël doet niet eens meer moeite om zijn daden te verbergen. Waar de bezetting, kolonisering en apartheid jarenlang werden ingepakt in termen als ‘veiligheid’ en ‘existentiële dreiging’, zien we nu brute vernietiging, live uitgezonden, met nauwelijks pogingen tot camouflage.