De gelijkvloerse woning van Judith en Sven Likkel staat in het Gelderse dorpje Voorthuizen. De voordeur gaat automatisch open en de deur die toegang geeft tot de woonkamer ook. Terwijl Judith koffie maakt, positioneert Sven zich behendig aan de zijkant van de eettafel. Hij vertelt dat Judith en hij nu negen jaar samen zijn. 

Verkering
"Ik was veertien en Judith vijftien toen we verkering kregen. Als ik eraan terugdenk, vind ik het eigenlijk wel grappig hoe jong we waren. Bij ons is het gelukkig een succesverhaal geworden, maar wij zouden het tieners nooit aanraden om op die leeftijd al een levenspartner te kiezen!” 

Sven is het ‘brein’ van de twee en Judith is meer praktisch ingesteld, zeggen ze. Judith: ,,Sven kan dingen mooi verwoorden. Ik kan mijn gedachten ook wel onder woorden brengen, maar ik help liever iemand. Sven heeft veel bijbelkennis en ik geef het handen en voeten, zeg maar. Zo vullen we elkaar mooi aan.”

Rompbalans
,,We hadden anderhalf jaar verkering toen Sven het ongeluk kreeg. Ik was met een jongerenreis van Operatie Mobilisatie in Moldavië, dus het duurde even voordat we elkaar weer zagen. Toen stelde jij, Sven, direct de vraag aan mij of ik met jou door wilde. Ik zei ja, want ik dacht: laten we maar eens kijken hoe het herstel gaat. In het begin kon je niets, maar nu heb je bijvoorbeeld rompbalans, kun je zelfstandig zitten en kun je meer met je handen. Ik hoef niet altijd te helpen, want je redt je best aardig. Dus het was voor ons vooral een ‘leren omgaan met’.”

Was je bang voor Judiths antwoord?
Sven: ,,Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo mee bezig was, maar haar antwoord zou wel bepalen hoe het verder zou gaan.Een paar jaar later, op m’n achttiende, heb ik Judith ten huwelijk gevraagd en negen maanden later zijn we getrouwd. Door alles wat we hebben meegemaakt, zijn we heel dicht naar elkaar toe gegroeid. We zijn samen volwassen geworden en dat heeft ons erg geholpen in onze relatie. We hebben heel bewust de keuze gemaakt om positief om te gaan met onze situatie. En dan kun je ook openstaan voor het ervaren van Gods aanwezigheid. Ook al snapten we Hem niet, we wilden God in dit alles toch eren. Te midden van onze onzekerheden was God ons houvast, en daardoor hadden we heel veel rust.” 

Trainen
,,Ik moest mijn lichaam helemaal opnieuw leren kennen: wat kan ik wel, wat kan ik niet? Ik heb nu bijvoorbeeld mijn benen omhoog. Helemaal in het begin als ik dat niet deed, viel ik flauw. Ik heb nu steunkousen. Ik kreeg ook geen signaal meer dat ik naar het toilet moest, dus is het sindsdien nodig om te katheteriseren. Ook deden bepaalde spiergroepen het niet, maar nu is dat ook weer anders. Mijn lichaam verandert door de tijd heen. 

Kijk, als ik jou vraag: ‘Kun je goed dansen?’, dan is het antwoord misschien nee. Maar als je zou gaan oefenen, zou je steeds beter kunnen worden. Zo gaat dat ook bij mij. Mijn triceps doet het niet. Kan ik die trainen? Nee, daar is een wonder voor nodig. Maar ik kan wel mijn biceps gebruiken en trainen. Daarmee kan ik toch mijn arm opheffen. Dat is een aanpassing die ik gedaan heb vanwege mijn beperking.”

Vóél je je ook beperkt?
,,Dat vind ik een grappige vraag, omdat het erg afhankelijk is van de situatie of het moment van de dag. Stel, ik wil bijvoorbeeld zo meteen vertrekken, maar er moeten nog veel dingen gebeuren in het huishouden. Dan had ik Judith daar graag even mee willen helpen, maar dat kan dan niet, en op zo’n moment voel ik mij wel beperkt. Maar leef ik continu met een gevoel van beperking? Helemaal niet. Ik zeg weleens tegen mensen: ‘Ik ben beperkt, ik kan niet vliegen. Maar dat ben jij dan ook, want jij kunt ook niet vliegen!’” 

Terwijl Sven naar een glas water op tafel buigt om een slokje te nemen via een rietje, vult Judith aan: ,,Maar jij zoekt voor mij weer dingen uit op je tablet. Daar ben jij weer heel handig in. Je redt jezelf best heel goed. Het is niet zo dat Sven elk moment van de dag mijn hulp nodig heeft.” 

Veerkracht
Hoe ziet het jonge stel de toekomst? Sven: ,,Soms overzie je de toekomst niet. Maar we geloven dat we een God hebben die nog steeds wonderen kan doen. Waarom het genezingswonder nog niet gebeurd is, weten we niet, maar we bidden ervoor. Tegelijkertijd is voor ons heel belangrijk dat genezing geen doel op zich wordt.” 

Sven is begonnen met een studie psychologie. ,,Tijdens deze studie ben ik aan het onderzoeken waar mensen in de Bijbel hun veerkracht vandaan haalden. Hoe bleven zij positief? Wat leert de Bijbel ons hierover en hoe kunnen we dat vanuit ons geloof toepassen? Wat betekent lijden als christen – Judith en ik lijden ook – en hoe kunnen wij positief zijn? Wat vraagt God hierin van ons? 

Ik hoop een research master te volgen om onderzoeker te worden. Als wetenschapper zoek je naar de waarheid en dat trekt mij enorm. Daarnaast ben ik in januari begonnen met een opleiding tot psychosociaal therapeut. Dat is heel praktijkgericht. Ik kan dan mijn kennis toepassen en kan leren hoe ik ook mensen individueel kan helpen.”

Ben je nooit boos of verdrietig over je situatie?
,,Ik heb eigenlijk de neiging om dat terug te vragen, want waar zou ik over moeten klagen? Als ik zie wat voor een mooie vrouw ik heb, de bijzondere manier waarop zij met onze situatie omgaat. Als ik kijk naar hoe we wonen en naar mijn familie. Als ik besef dat ik een Vader heb die voor mij zorgt, dat Christus voor mij is gestorven. Dat ik nog steeds kan studeren en tóch van alles kan doen. Dan denk ik: er is zoveel moois, zoveel gaafs. 

We kiezen er bewust voor om positief te blijven. Als je focust op het negatieve, mis je wie God is en hoe mooi Hij het leven heeft gemaakt. Als meer mensen die sleutel zouden vinden, zou dat een gigantische impact hebben: in de kerk, in het geloofsleven. Ik geloof dat in dankbaarheid een belangrijke sleutel ligt.”

Betrouwbaar
,,In alles is voor ons allereerst van belang: vertrouwen in God. Als je dat hebt, is een probleem geen probleem meer; je weet dan dat het goedkomt. Is mijn vertrouwen ooit beschaamd? Je zou kunnen zeggen van wel, vanwege het feit dat ik in een rolstoel ben beland. God heeft mij in die zin niet gered. Maar ik denk dat God van ons vraagt om Hem volledig te vertrouwen. God is betrouwbaar. Punt. Hij wordt niet door een gebeurtenis in één keer meer of minder betrouwbaar. God blijft altijd betrouwbaar.”