Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Vliegminnend Nederland moet tegenwoordig goed afwegen of het de weerstand van de (christelijke) ‘klimaatpolitie’ waard is, als zij een vakantiekiekje met een vliegtuig plaatst.
Scrollend door tijdlijnen bekruipt mij het gevoel dat ik maar beter niet meer kan zeggen op reis te gaan en daarbij gebruik maak van een vliegtuig. Dat ik eenlaags woon, geen verwarming gebruik (ook niet in de winter), op de fiets naar mijn werk ga en kinderloos ben/blijf, compenseert in de beeldvorming weinig tot niets. Nee, vliegen is de nieuwe doodzonde. Wie vliegt, is bijna crimineel.
Ik wil het hier eens hebben over wat ik beschouw als de mogelijk destructieve kant van ‘groene theologie’. Met groene theologie, waarin royaal oog voor goed rentmeesterschap en voor klimaatgerechtigheid, is niets mis – laat dat helder zijn. We hebben als mensen verantwoord om te gaan met wat aan onze zorg is toevertrouwd. Daarover moet ook in de kerk het gesprek gaan. Het kan geen kwaad ons consumentengedrag eens tegen het licht te houden en af te vragen of we betere rentmeesters kunnen worden.