Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Voor een jongerenconferentie was ik uitgenodigd om een workshop te houden. Ter plekke bladerde ik het programmaboekje door, benieuwd waar de andere workshops over gingen. Tot mijn verrassing was er ook een workshop ‘voor singles’. ‘Wat goed’, dacht ik, ‘dat ze daar aandacht aan besteden.’ Maar al gauw veranderde mijn enthousiasme in een lichte teleurstelling. De centrale vraag van deze workshop bleek niet te zijn hoe je leeft als single, maar hoe je zo snel mogelijk single-af kon raken…
Nou is er op zich niks mis met die vraag. Ik kan me heel goed voorstellen dat het jongeren bezighoudt hoe je een geschikte levenspartner vindt met wie je uiteindelijk kunt trouwen. Dat is een verlangen waar de Bijbel positief over spreekt. Maar téveel kom ik in de kerk de gedachte tegen dat het huwelijk de norm voor iedereen is. Single-zijn is in principe een tijdelijke fase op weg naar het huwelijk. Of anders is het iets voor mensen die het niet lukt om aan een partner te komen. ‘Oók mooi, hoor!’, maar toch second-best. Plan B als plan A niet lukt.