Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen
Sommige beelden laten je nooit los. Het was in een buitenwijk van Cebu, de Filipijnen. Ik bezocht een opvangtehuis voor kinderen die waren bevrijd van online seksueel misbruik. Het beeld dat mij raakte, waren de slippertjes die keurig op een rijtje stonden voor de ingang van het gebouw. Maatje 25. Hun eigenaren speelden binnen verstoppertje. Het waren kleuters.
Nu zag ik in mijn rol als journalist veel ellende in de wereld. In Kenia zag ik kinderen spelen langs de open riolen in de sloppenwijken van Nairobi. In Zuid-Afrika keek ik in de ogen van jonge mannen en vrouwen die elk moment hun laatste adem konden uitblazen, verslagen door het HIV-virus. Maar het waren de slippertjes in de Filipijnen die mij misschien wel het meest raakten.
Eerder die dag vertelden collega’s van International Justice Mission (IJM) over de gruwelijkheden die de kinderen was aangedaan. De details maakten mij misselijk. In opdracht van met name Westerse mannen worden kinderen verplicht om voor de webcam seksuele handelingen te verrichten. Volgens recent onderzoek was van 1 op de 100 kinderen in de Filipijnen expliciet seksueel beeldmateriaal op het internet te vinden. De kinderen zijn het slachtoffer van een plaag van geweld die volwassenen hen willens en wetens aan doen.
Ik probeer mijn tranen te bedwingen wanneer we het opvanghuis binnengaan. Haal diep adem wanneer ik de kids om mij heen zie spelen. Aan de wand zie ik posters hangen met Bijbelteksten. “Liefde is een middel voor herstel,” vertelt een medewerker van IJM. “Gods liefde.”
De kinderen geven een voorstelling. Ze hebben hard geoefend op een traditionele dans. Ik moet aan mijn eigen dochters denken. Hoe vaak moest ik niet met mijn vrouw op de bank plaatsnemen om naar hun geoefende performance te kijken. Kinderen willen gezien worden. En niet bekeken, alsof het objecten zijn.
Wanneer ik het opvangtehuis verlaat, kan ik mijn tranen niet meer bedwingen. Aan de ene kant voel de walging voor wat volwassenen kinderen kunnen aandoen. Aan de andere kant ben ik diep onder de indruk van mijn collega’s en de medewerkers van het nazorgtehuis die laten zien wat echte liefde inhoudt.
Charles Spurgeon zou eens gezegd hebben dat wanneer liefde triomfeert over het kwaad, er geen overwinning groter is. Die overwinning voel ik wanneer ik achter mij kijk en door mijn tranen heen de slippertjes zie staan.
Henk Jan Kamsteeg is storyteller namens International Justice Mission (IJM). Klik hier voor meer informatie.
Praatmee