“Ik had in mijn jeugd geen verlangen om God te leren kennen en in Hem te geloven”, maakt Baruch duidelijk. “Mijn ouders hadden niets met het geloof, alleen mijn moeder gaf op een paar momenten per jaar nog invulling aan een paar Joodse tradities. Toen ik een jaar of twintig was begon ik echter aan mijn atheïstische opvatting te twijfelen en vroeg ik mij af of er misschien toch meer was tussen hemel en aarde. Ik studeerde wiskunde en raakte zo verwonderd door de schoonheid achter alle mathematische wetten. Ik was gefascineerd door de harmonie en pracht die ik erin aantrof. Het kon voor mij niet langer zo zijn dat daar niets achter zat.”