In GerGem opgegroeide broer en zus delen bekeringsverhaal: "Jezus' liefde zal mij nooit verlaten"

Het christelijk geloof wordt Peter-Jan en Joanne met de paplepel ingegoten. Als broer en zus groeiden ze op in de Gereformeerde Gemeenten. Toch is er een hele omweg nodig voordat zij vorig jaar daadwerkelijk tot geloof komen en God leren kennen. Peter-Jan denkt zijn geluk elders te vinden en Joanne durft haar leven uit angst voor lijden niet uit handen te geven. Ze delen hun indrukwekkende getuigenis via Heart Cry Nederland.
“Wij zijn opgegroeid in een warme familie, een liefdevol gezin en in een traditionele Gereformeerde Gemeente”, vertelt Joanne. “Van jongs af aan is de Bijbel dus in ons leven geweest. Het was voor ons beiden wel een hele reis voordat we vorig jaar tot geloof kwamen en God leerden kennen.”
“Vanuit onze opvoeding besefte ik altijd dat er een God was en geloofde ik ook dat Hij bestond, maar ik kende Hem niet persoonlijk. Vanaf mijn jeugd weet ik dat ik heel kritisch was op de kerk en dat ik veel vragen had bij wat ik zag en daar ook veel mee worstelde. Dat ging eigenlijk heel mijn jeugd zo door. Ondertussen las ik veel en ontmoette ik ook tijdens reizen andere christenen en zag ik hoe hun in het leven stonden en het geloof uitleefden. Wat mij echt raakte is hoe deze christenen met echte passie en echtheid alles opgaven voor Jezus.”
Joanne verlangt daar ook naar. “Ik dacht: ‘ik wil dat ook!’ Maar ik wist niet hoe en kon het in de kerk niet vinden. Dat ging eigenlijk altijd zo door. Ik weet dat God er altijd was, doordat ik gebedsverhoring heb gezien in mijn leven of momenten meemaakte waarop God tot mij sprak, toch durfde ik mijn leven niet aan Hem over te geven.”
“God nodigde mij zo vaak uit dat ik wist dat ik de controle los moest laten, maar ik durfde het niet. Ik ervoer ook een hele grote angst voor lijden en vervolging. Ik wist dat het reëel was dat lijden en vervolging bij het leven van een christen hoort. Lang zocht ik naar een manier waarop ik God in mijn leven zou hebben, maar geen lijden en vervolging. Een geloof op mijn voorwaarde dus."
Tot begin vorig jaar worstelt Joanne er zodanig mee dat ze het naar eigen zeggen min of meer een beetje opgeeft. “Ik wist het niet meer en ik kon mijn eigen angsten niet overwinnen. Als het moet, dan moet God het maar doen. Zo ben ik doorgegaan met mijn leven, totdat ik eind vorig jaar op reis ging met een groep vrijwilligers naar Athene. Daar was een vrouw die echt het levende voorbeeld was van de liefde van Jezus. Zij liet dat zien op de manier hoe zij met mensen omging en hoe zij over Jezus en andere mensen sprak. Dat Jezus genadig en liefdevol was, liet zij zien in de manier waarop zij leefde.”
Het was diezelfde vrouw waarmee Joanne in gesprek raakt. “Ze zei tegen mij: ‘Iedereen krijgt in zijn leven met lijden te maken. Of dat nu is in je eigen leven of in de levens van mensen om je heen. Je kunt het lijden alleen doen of met Jezus. Als je het met Jezus doet, dan zal alles anders zijn’.
Door wat mij verteld werd en doordat ik besefte dat als Jezus bij mij is, dan alles anders zal zijn, heb ik mijn leven aan Jezus mogen geven. Vanaf dat moment is alles ook veranderd. Het was alsof ik het licht kon zien, dat wat er in de Bijbel stond, en alle beloften, ook voor mij gold.
Vanaf die tijd heb ik mogen ervaren, elke keer en wat er ook gebeurt, dat Zijn liefde mij nooit zal verlaten en Jezus mij altijd opvangt. Wat ook heel vaak in de Bijbel terugkomt zijn de woorden: ‘Mijn goedertierenheid is voor eeuwig’. Ik weet dat Zijn liefde voor mij voor eeuwig is en dat mag ik nu samen met Hem gaan leren. Dat ik dit weten mag en samen met Hem in deze liefde mag leven, geeft een enorme vreugde. Daarom geloof ik en weet ik dat met Jezus alles anders is.”
Getuigenis van Peter-Jan
“Ook ik ben opgegroeid in hetzelfde gezin en kerkverband. Wat de kerk betreft, ging ik altijd twee keer. Verder deed ik er niets mee. Ik had in die tijd een bucketlist gemaakt van allemaal dingen waarvan ik dacht dat die mij gelukkig zouden maken. Reizen bijvoorbeeld en noem maar op. Veel van die dingen op mijn bucketlist heb ik ook uitgevoerd, maar ik kwam erachter dat die dingen geen geluk brengen en eigenlijk allemaal leeg zijn”, vertelt Peter-Jan.
“Nadat ik terugkwam van een reis van drie maanden, had ik niet direct werk. Vrienden van mij die op de Bijbelschool zaten, vroegen steeds: ‘Kom een keer kijken, misschien is het wel iets voor jou’. Zelf had ik er niet zoveel mee: zo’n klooster... Ik dacht: daar hoor ik niet.” Wel bezocht Peter-Jan een keer de ‘Bijbeldoe4daagse’. “Dat is een weekje klussen met elkaar. Ik dacht: een beetje klussen, dat kan nog wel.’”
Tijdens de Bijbeldoe4daagse spreekt Peter-Jan met meerdere christelijke jongeren. “Dat waren mooie gesprekken waar we met elkaar over het geloof praatten. Zelf was ik het helemaal niet gewend om over mezelf en het geloof te praten. Dat deed ik ook liever niet. Maar wat ik zag is dat er bij die mensen echt wat leefde. Iets wat ik zelf niet had, maar wel wilde hebben.”
Op een avond gedurende die week is er een ex-dj die zijn getuigenis deelt en aan de groep een indringende vraag stelt, vertelt Peter-Jan. “Hij zei: ‘Wie gelooft er nog niet in God?’ Toen moest ik mijn hand opsteken. Hij vroeg aan mij: ‘Waarom niet?’ En dat was het moment dat God in mijn leven sprak en zei: ‘Zo kan het ook echt niet langer verder.’"
Wat volgt is dat Peter-Jan zich ijverig verdiept in de Bijbel. “Vanuit mijn achtergrond had ik vaak de gedachten van: ‘Het kan toch zomaar niet?’ en heel veel ‘ja-maars’. Ik dacht ook dat ik het met het Bijbellezen wel kon verdienen, totdat ik op een gegeven moment een bezoek bracht aan de Binnentuin over God in Barneveld. “Ik voelde mij best wel goed met al dat Bijbellezen en ik leerde steeds meer uit de Bijbel, maar daar zag ik een beeld van een kloof. De kloof tussen mens en God.
Die kloof probeer je te dichten met goede werken of andere dingen. Het was alsof ik in dat beeld mijn eigen naam zag staan. Daarnaast was er een afbeelding te zien: het kruis van Jezus Christus. Alleen dat kruis kan die kloof overbruggen. Vlak daarna, in november, organiseerde Heart Cry een conferentie waar het over de verloren zoon ging. Zo voelde ik mij ook echt. Dat weekend is voor mij tot een zegen geweest."
Thuis heb ik een lijstje gemaakt waarop ik alle dingen opschreef die nog tussen mij en God in stonden. Alle zonden en alle dingen heb ik op mijn knieën voor God beleden en dat was het moment waar op ik zei: ‘Heere, ik geloof.’ Dat was zo bevrijdend en zo heerlijk. Ik had zoveel vrede en blijdschap. Dan is het zo heerlijk om een zo’n lied als: ‘Het is vreugde om een kind van God te zijn’ te zingen. Ja, dat gun ik jullie allemaal.”
In onderstaande beelden van Heart Cry Nederland is het volledige getuigenis van Joanne en Peter-Jan terug te zien. Voor meer indrukwekkende getuigenissen kunt u een kijkje nemen op de YouTube-pagina van Heart Cry Nederland.
Praatmee