Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Nieuws
02 februari 2023
door
Redactie
Christelijke vluchteling weigert mee te doen met hongerstaking in crisisopvang Genemuiden
In de crisisopvang in Genemuiden weigeren sinds deze week tientallen vluchtelingen de maaltijden die ze krijgen aangeboden. Ze willen daarmee aandacht vragen voor hun uitzichtloze situatie. Een van de vluchtelingen, die zich nadrukkelijk identificeert als christen, doet juist niet mee met het weigeren van eten: “Ik ben juist dankbaar dat ik hier eten krijg en dat we onderdak hebben.”
De Stentor maakte een uitgebreide reportage van de situatie van vluchtelingen in de crisisopvang te Genemuiden. Vluchtelingen verblijven inmiddels al een half jaar op een boot van Veiligheidsregio IJsselland en hebben het gevoel dat ze door instanties als het COA en de IND zijn vergeten. “We zitten al zes maanden op deze boot, doen niks anders dan wachten en het voelt als een gevangenis”, vertelt een van de vluchtelingen tegenover de krant. Hij stelt dat veel vluchtelingen op de boot het gevoel hebben dat ze vergeten zijn en dat ze geen informatie of duidelijkheid krijgen over hun situatie.
Daarom hebben tientallen van de op de boot verblijvende vluchtelingen besloten om actie te gaan voeren. Ze maken geen gebruik meer van de mogelijkheid tot ontbijt, lunch en avondeten. Men benadrukt dat de actie niets te maken heeft met de omstandigheden aan boord, die zijn namelijk prima. Het gaat ze vooral om de onzekerheid en de onduidelijkheid waar ze al maanden in verkeren. Dat komt ook omdat men weet dat de boot tot 1 maart beschikbaar is en die datum komt steeds dichterbij. Men heeft nog geen idee wat er daarna gebeurt.
Niet iedereen doet echter mee met de staking, zo blijkt uit het artikel van De Stentor. Men sprak ook met Chichi, een 38-jarige vrouw die uit Nigeria afkomstig is. Zij vertelt desgevraagd gewoon gebruik te maken van de maaltijden: “Ik werd wel gevraagd om mee te doen met de actie, maar dat wil ik niet. Ik ben christen en juist dankbaar dat ik hier eten krijg en dat we onderdak hebben. We krijgen zelfs een beetje leefgeld. Ik zie dus geen reden om in staking te gaan. Maar iedereen is het wachten moe. We weten niet waar we aan toe zijn.”
Lees het volledige artikel in De Stentor.
Deel dit artikel op: