Elisa ontving een een bijzondere jas van Elia: wat moest hij ermee?
‘Toen Elisa Elia niet meer kon zien, scheurde hij zijn kleren. Hij raapte Elia’s mantel, die was afgegleden, op, en liep terug. Bij de oever van de rivier hield hij stil. Hij sloeg met Elia’s mantel op het water en riep uit: ‘Waar is de HEER, de God van Elia?’’ - 2 Koningen 2:12-14.
De profeet Elia werd op spectaculaire wijze van de aarde weggenomen. Gezeten in een wagen van vuur, getrokken door paarden van vuur, steeg hij in een stormwind op naar de hemel.
Elisa was de enige die het heeft zien gebeuren.
Wat Elia achterliet, was zijn mantel. Voor Elisa was het een kostbare erfenis. Ook een belofte van nog veel meer.
Die jas speelde al een rol, toen Elia hem had gevraagd om zijn opvolger te worden. Elia had dat op een heel bijzondere manier gedaan. Hij had die jas toen om Elisa heengeslagen. Elisa had ja gezegd. Hij was met Elia meegetrokken. Zo was hij er getuige van hoe Elia de laatste opdrachten van God uitvoerde. Hij ondervond van dichtbij dat Elia een groot profeet was. Voor niets en niemand bang.
Het moment van afscheid naderde.
Hoe kun je zo'n geweldig mens opvolgen? Toen Elia hem vroeg of hij nog wat voor hem kon doen, zei Elisa: Laat mij dubbel in uw geest delen (2 Koningen 2:9). Geen wonder dat hij dat vroeg.
Profeet word je niet zomaar.
Ook niet door een aantal jaren mee te lopen.
Een echte profeet wordt geroepen en gezalfd door God Zelf. Anders gaat het niet lukken.
Elisa had niet gevraagd om de mantel van Elia. Hij zal in de jaren, waarin hij met Elia meeliep, wel een eigen mantel gehad hebben. Maar hij kreeg hem wel. De jas lag op de grond, toen Elia naar de hemel was gegaan. Een oude, maar heel bijzondere jas. Deze jas herinnerde aan zijn roeping en aan de oude profeet. Maar wat moet je ermee?
Elisa wist wel beter. Dat is nu de kracht van de Geest.
Er zijn in de loop van de geschiedenis allerlei verhalen verteld over de mantel van Elia. Zijn mantel zou te vergelijken zijn met het ambtsgewaad van de hogepriester. Heilige, kostbare kleding voor een unieke bediening. Ik heb juist de indruk dat het een heel gewone jas is geweest. Van kameelhaar gemaakt. Net zo'n jas als Johannes de Doper had.
Elisa was er heel blij mee.
Niet alleen, omdat het de jas van Elia was, maar vooral omdat deze jas een bewijs was dat hij de hemelvaart van zijn voorganger had gezien. Zo wist hij zeker dat hij zou krijgen wat hij had gevraagd: een dubbel deel van Elia’s geest. Dat had Elia tegen hem gezegd.
Elisa heeft de jas opgepakt en ging er letterlijk mee aan de slag. Lees het maar in 2 Koningen 2. Hij sloeg ermee op het water van de Jordaan en er ontstond een pad.
Een toverjas?
Elisa wist wel beter. Dat is nu de kracht van de Geest.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee