Ds. A. Jonker maakt in zijn antwoord duidelijk dat in Israël al sinds vele eeuwen zowel Joden als Arabieren wonen. "Vanuit de Bijbel is duidelijk dat God het land Kanaän beloofd heeft aan Abraham en zijn nakomelingen. Jozua heeft de Israëlieten daarin geleid en veel Kanaänieten sneuvelden. Anderen bleven daar wonen tot op de huidige dag. De niet-Joden hadden het onder de koningen van Israël goed, maar erkenden de koning van Juda of de koning Israël. De Israëlieten (Joden) vormden de overgrote meerderheid, de leden van allerlei kleine volken vormden een minderheid.

De Romeinen hebben in het jaar 70 Jeruzalem en de tempel verwoest en na het jaar 135 de Joden uit Jeruzalem verdreven. Vanaf dat moment leven de Joden verstrooid over de wereld, maar er bleven ook Joden in Palestina wonen, zij het toen een minderheid. Palestina was altijd bezet door andere volken, na de Romeinen, de Byzantijnen, de Arabieren en tenslotte de Turken. (...) In 1947 besloot de Volkerenbond, waarbij niet alleen de Holocaust maar ook de toenemende conflicten tussen Joden (die meer in getal werden door immigratie) en Arabieren, dat er twee staten moesten komen: een Joodse staat en een Arabische staat. Deze tweedeling werd door de Joden geaccepteerd, maar vijf Arabische volken begonnen de oorlog tegen Israël.

Wij mogen kiezen voor Israël, omdat de Joden volgens de Bijbel Gods volk zijn en God aan de Joden het land beloofd heeft. Daarbij gunnen we de Palestijnen een beter leven dan nu." De voorzitter van Stichting Steun Messiasbelijdende Joden gelooft dat "alleen het geloof in Jezus de Vredevorst, een brug tussen Palestijnen en Joden (en christenen) zal kunnen brengen."