Onlangs kwam een groep nieuwe christenen in het buitenland samen om ervaringen te delen en God te aanbidden. Het is een unieke situatie voor de jongeren. De meesten zijn het niet gewend om met andere christenen aan tafel te zitten. Ze geven antwoord op de vraag hoe het is om christen te zijn in hun land.

Persoonlijke ervaringen
“Toen mijn ouders tot geloof kwamen, was ik zelf nog een strenge moslim”, zegt Marjan*. Ik moest mee naar hun huiskerk en zat in een andere kamer te huilen. Tot een leeftijdsgenootje op een dag al mijn vragen beantwoordde. Dat was het begin van mijn bekering.”

“Ik ben sommige vrienden kwijtgeraakt toen ze ontdekten dat ik christen ben. Ze nodigden me niet meer uit, omdat ik volgens hen anders ben en niet meer tot hun groep behoor”, zegt 17-jarige Kyana*. “Maar toen ik hen individueel over mijn geloof vertelde, kwamen twee vrienden ook tot geloof!”

Mahvash* (22) laat haar geloof op een bijzondere manier zien in haar werk als verpleegster. De meeste collega’s doen alleen wat er van hen gevraagd wordt, maar Mahvash doet graag wat extra’s. Ze behandelt haar patiënten met liefde en praat met hen. “Als mijn collega’s vragen naar de reden, dan vertel ik dat ik van de patiënten houd en voor hen bid”, zegt ze.

Zachtjes zingen
De bijeenkomst van jongeren duurt een aantal dagen. In de avond is er ruimte voor gezamenlijke aanbidding. Kyana is in haar Iraanse huiskerk de aanbiddingsleider. “We moeten zachtjes zingen zodat de buren het niet horen en de politie bellen”, zegt ze. Hier hoeven ze niet bang te zijn dat de politie binnenvalt. “Als we samen God aanbidden, dan voelt het alsof mijn relatie met God wordt vernieuwd”, zegt Mozhgan*.

Naast het delen van ervaringen, ontvangen ze ook discipelschapstraining van twee docenten. Het geeft hen kracht om door te gaan. Het inspireert de jongeren om in Iran bijvoorbeeld leider te worden van een huiskerk.

Klik hier voor gebed- en dankpunten van Open Doors en lees hier meer over de komende Open Doors-dag.