Zingen is voor Kirsten niet alleen een passie, maar ook een manier van leven. "Ik zing heel graag", zegt ze met een glimlach, voordat ze spontaan een paar regels inzet van Country Roads. "Dat lied verbindt me met het leven dat ik ooit had. Muziek was altijd mijn tweede adem."

Bekend werd ze door haar samenwerking met de blinde pianist Gordon Mote, met wie ze het nummer God of the unlikely opnam. "Dat was mijn eerste echte succes. Gordon werkte veel met de Gaither Vocal Band, dus dat ik met hem mocht opnemen, was een grote eer." Maar achter het succes schuilde een jarenlange strijd tegen een onbekende ziekte.

Een decennium van pijn en onbegrip
Na de geboorte van haar jongste kind ging het mis. "Ik had meteen serieuze problemen met mijn blaas, maag en darmen", vertelt Kirsten. "Vanaf dat moment begon een zoektocht die meer dan tien jaar duurde."

Artsen kwamen met allerlei verklaringen, en verwijten. "Ze zeiden dat ik anorexia had, dat ik aandacht zocht, of dat het tussen mijn oren zat. Maar diep vanbinnen wist ik: er is echt iets mis."

Pas na tien jaar viel het kwartje. De diagnose: Ehlers-Danlos syndroom, een zeldzame bindweefselziekte. "Bindweefsel is als de lijm die je lichaam bij elkaar houdt. Als dat niet goed werkt, stort het systeem in. Toen ik dat hoorde, dacht ik alleen maar: zie je wel, ik ben niet gek."

Voor God ben je nog steeds van waarde
De ziekte had een verwoestende impact. Kirsten werd talloze keren geopereerd. "Ze hebben mijn endeldarm, dikke darm en baarmoeder verwijderd. Mijn schouder is vastgezet met donorweefsel, ik heb titanium platen in mijn bekken en talloze buikwandcorrecties gehad. De ambulance stond soms meerdere keren per week voor de deur."

Er waren momenten dat ze het leven niet meer aankon. "Ik heb vaak tegen God gezegd: verlos mij. Overdag verlangde ik naar de nacht, en ’s nachts naar de dag. Ik vocht voor mijn man en kinderen, maar op een gegeven moment zeiden ze: ‘Mama, als je niet meer kunt vechten, het is goed. Ga maar.’"

Ze regelde zelfs haar eigen begrafenis. "Op mijn rouwkaart stond: ‘Ik zal zingen, psalmen zingen voor de Heer’ uit Psalm 27. De ontwerper wist niet dat juist die psalm voor mij zo bijzonder was. Toen ik dat zag, voelde ik: dit is een knipoog van boven."

Een hulphond en een tweede kans
Vandaag de dag is Kirsten nog steeds ziek, maar ze leeft opnieuw. "De ziekte is niet weg, het bindweefsel herstelt niet. Maar ik heb geleerd dat mijn leven, ook als het kwetsbaar is, waardevol blijft. Voor mensen lijk je op een gegeven moment een nietsnuttende machine, maar voor God ben je van waarde. Hij ademt door mij heen."

Naast haar ligt haar trouwe hulphond. "Zij helpt me enorm. Ze waarschuwt me als ik een spasme krijg, helpt me mijn grenzen bewaken en voelt mijn spanning eerder dan ikzelf. Mijn man zegt weleens: aan de hond zie ik eerder hoe het met je gaat dan aan jou."

Soms zit troost niet in woorden
Jarenlang bracht Kirsten haar dagen in bed door. "Ik kon nauwelijks bewegen. Soms keek ik op zondagochtend naar een kerkdienst op televisie, gewoon om me even verbonden te voelen met andere gelovigen. Dat was mijn moment van hoop."

Die hoop kreeg een gezicht toen ze in contact kwam met zangeres Elly Zuiderveld. "Op een dag zaten mijn man en ik met de vraag: moeten we stoppen met de behandelingen? Toen stuurde Elly me een lied. Ze kon niet weten dat dat lied precies ging over onze worsteling: waar haal je de kracht vandaan als je die zelf niet meer hebt? Achteraf bleek dat het moment waarop het herstel begon."

Het lied dat Elly schreef, raakte haar diep. "De tekst ging over gezien worden. Mensen zeiden vaak: ‘Ik bid voor je’, of ‘Kop op’. Maar wat ik nodig had, was dat iemand echt naast me kwam zitten, me zag, meehuilde. En dat deed Elly." Samen namen ze het lied Zie je mij op, een eenvoudig huiskamerproject dat een getuigenis werd van vriendschap en geloof.

Zolang ik leef, zal ik zingen
Kirsten ziet haar herstel als een tweede kans. "Ik beschouw het als een missie. Ik wil mensen bemoedigen met mijn verhaal en mijn muziek. Niemand weet hoe lang hij leeft, maar zolang ik adem heb, zal ik zingen." En dat doet ze, met succes. "Deze zomer stond mijn nieuwe single in de wereldwijde onafhankelijke country top 40. Dat had ik nooit durven dromen."

Haar lievelingstekst? Ze hoeft niet lang na te denken. "Psalm 150: ‘Zing voor de Heer een nieuw lied.’ Muziek geneest, het brengt je dichter bij God. Voor mij is zingen pure dankbaarheid. God heeft mij een tweede kans gegeven. En zolang ik leef, zal ik zingen, voor Hem."

Kijk hieronder het interview terug in Hour of Power.